Ik zie je bij Checkpoint Charlie

Deel 2 van het drieluik De Berlijnse Muur

Berlijn Check Point Charlie een museum met een verhaal © Wilma Lankhorst
Blikvanger bij Check Point Charlie in Berlijn

Het ‘Mauermuseum’ is in de volksmond beter bekend als ‘Checkpoint Charlie’. In het drieluik over 25 jaar Berlijnse Muur mag een bezoek aan deze historische plek niet ontbreken. Veel mensen kennen het nog van hun schoolreisje naar Berlijn in de jaren zeventig en tachtig in de vorige eeuw.  Anderen passeerden deze grensovergang met de eigen auto. Strenge controles voor bus, auto en inzittenden. Spiegels onder de auto om eventuele vluchtelingen te kunnen traceren. Altijd weer een moment waarop je even je adem inhield en beslist  geen grapjes maakte met de ’Grenzbeamte’.

Berlijn Ccheck Point Charlie © Wilam Lankhorst
Check Point Charlie van controlepunt naar foto-moment

Anno 2014 is de ervaring op deze plek totaal anders. De grensovergang van weleer ademt nu sfeer van een kermisattractie, Je kunt tegen betaling op de foto met’ Rus’ of ‘Amerikaan’. Aan jou de keuze.

DDR iconen, een grenspaal,, deel van de Muur en de rode ster © Wilma Lankhorst
Iconen van weleer bij Museum am Checkpoint Charlie

Haus am Checkpoint Charlie
De 43,1 km lange Muur tussen Oost- en West-Berlijn bestond op de meeste locaties uit twee muren met daar tussenin een openstuk niemandsland of de rivier de Spree. Dit om te voorkomen dat de mensen van oost naar west zouden vluchten. De talrijke vluchtpogingen staan centraal in ‘Haus am Checkpoint Charlie’.

In 1985 was ik  voor het eerst op deze plek. Het museum was toen veel kleiner en lag in mijn herinnering direct aan de Muur. Eén van de dingen die me sterk is bijgebleven is het smalle raam in de buitenmuur. Via dit raam keken we om beurten even naar het oosten.

Alleen al het naar buiten kijken, het gluren over de Muur veroorzaakte een zekere spanning.  Voor deze opening zit nu een plank.

Museum Haus am Mauer vertelt het verhaal van vele vluchtelingen © Wilma Lankhorst
You are leaving the American sector! Haus am Mauer

Het huidige ‘Mauermuseum’ is vele malen groter dan de oorspronkelijke expositie ( twee-en-halve kamer) die in oktober 1962 werd  geopend. Zo is hoek op de eerste verdieping met de Friedrichstraße nu grotendeel van glas. Hierdoor heb je een weids uitzicht over de Zimmerstraße en de Friedrichstraße. Niks gluren naar het oosten, nu een brede blik naar alle kanten. Niks niemandsland, nu volop attracties zoals ‘Black Box Kalte Krieg’, het Asisi panorama ‘die Mauer’ en even verderop een grote luchtballon van ‘der Welt’.

Pratende tas
Ik zie ook enkele oude bekenden zoals de twee koffers op een rek waarin een Fransman zijn bruid uit het oosten smokkelde, de auto waarin een vluchteling een veilige plek vond in een benzinetank en de boodschappentas die opeens begon te spreken omdat er een klein jongetje in zat.
Tussen 13 augustus 1961 en 8 november  1989 zijn meer dan 5000 vluchtpogingen gelukt. De creativiteit die alleen al het idee aan vrijheid bij mensen naar bovenhaalde is indrukwekkend. Sommige vluchtpogingen zijn werkelijk geniaal zoals een mini onderzeeër en de luchtballon van papier waarin twee families naar het Westen zweefden. Deze laatstgenoemde poging is verfilmd in “Mit dem Wind nach Westen” en wordt dagelijks om 17.30 uur in het museum vertoond.

Van Ghandi tot Walesa
Nieuw voor mij zijn de uitbereidingen over de wereldreligies, de expositie ‘Von Gandhi bis Walesa’ en de strijd in bijvoorbeeld Afghanistan. Mijn verwachting is dat wanneer de huidige spanningen aan de Krim uit de hand lopen, dit historische moment straks ook een plekje krijgt in dit museum.

Het ‘Mauermuseum’ staat stijf van de informatiepanelen. Elk stukje muur is voorzien van foto’s of teksten. Af en toe begint het me te duizelen, de informatiestroom houdt maar niet op.
Dagelijks worden er verschillende films gedraaid  ’s Morgens om 09.30 komt ‘Das Wunder von Berlin’ op het witte doek en de museumdag eindigt steevast met de vertoning van ‘Mein Kampf’ om 19.30 uur. Alle filmvertoningen zijn bij de entreeprijs inbegrepen.

Mauermuseum Haus am Checkpopint Charlie
Friedrichstrasse 43-45 – D 10969 Berlijn – Kreuzberg
365 dagen per jaar geopend van 09.00 tot 22.00 uur
U-Bahn lijn 6 halte Koch Straße; U-Bahn lijn 2 halte Stadt Mitte; buslijn  M29s

Tip… Asisi panorama

Asisi panorama bij Check Point Charlie, even voelen hoe het was © Wilma Lankhorst
In Panorama Asisi voel je nog de angst van gluren over de Muur


Om nog een beetje van de spanning te ervaren rondom de Muur van weleer, kan ik een bezoek aan het Asisi panorama ‘Die Mauer’ van harte aanbevelen. Speciaal  voor dit panorama is een ronde hoge cilinder gebouwd, op enkele meters vanaf Checkpoint Charlie op de hoek Friedrichstraße/ Zimmerstraße.
De beelden , gesprekken en teksten in dit panorama nemen je mee terug naar het Berlijn van de jaren tachtig van de vorige eeuw.  De bedenker en maker van dit panorama, Yadegar Asisi, woonde zelf in de tachtiger jaren in de wijk Kreuzberg. Zijn eigen ervaringen en beelden zijn meegenomen in het totaal beeld. Je bent getuige van een herfstdag uit het leven van de Kreuzbergers. Aan de ene kant zie je de grijze muren van huizen aan de Sebastianstraße met daarop de felle kleuren van reclamebeelden uit die tijd. Aan de andere kant van de Muur, richting ‘Berlin Mitte’,  zie je de grijze muren van de huizen in het Oosten voorzien van DDR-teksten in rood en wit.
Rechts ben je onderdeel van de anarchie in Kreuzberg, links zie je de Muur en de versperringen. In het midden is de trap waarop mensen vanuit het westen nieuwsgierig naar het oosten kijken. Zij worden op hun beurt weer bekeken door de wachters in de uitkijktoren in Oost.

De hele opzet met de beelden, de belichting en de gesproken teksten gaven mij het gevoel van een déjà vu. Ik ervaar weer even wat ik voelde toen ik in 1985 zelf op zo’n uitkijkpost stond.

Asisi Panaroma ‘Die Mauer’
nog te zien tot eind 2014

Reissuggesties 

  • Overweeg bij  je reisopties naar Berlijn ook eens de trein. Je rijdt in vijf uur van station Deventer naar Berlijn Haubtbahnhof (Hbf). Heerlijk ontspannen en geen gedoe met eventueel  extra (lees over) bagage.
  • Voor het vervoer in Berlijn is de ‘Berlin Welcome card’ een ideale reisgenoot. 2,3 of 5 dagen gratis openbaar vervoer en kortingen op ruim 200 attracties. 2 Dagen v.a. € 18,50 online te bestellen o.a. bij de Visit Berlin

film goodbey leninFilmtip

  • Wil je meer weten over het leven in het voormalige Oost-Berlijn huur dan de film ‘Goodbey Lenin’ Het scenario is geschreven door Bernd Lichtenberg en de film is geregisseerd door Wolfgang Becker.

Berlijnse Muur in drie bezoeken

Bernauer Strasse wilma
Aan de Bernauer Strasse staat nog een authentiek stuk Berlijnse Muur

Deel 1 – De Berlijnse Muur
In november 2014 is het 25 geleden dat de Berlijnse Muur is gevallen. Vooruitlopend op deze herdenking gaan we in Berlijn diverse locaties bezoeken waar we 25 jaar geleden ook waren. In april neem ik je in een drieluik mee op ver- (her)kenning langs de Muur. Ons startpunt  ‘Gedenkstätte Berliner Mauer’ in het stadsdeel Prenzlauer Berg. Hier ligt nog een klein stukje van de Muur in zijn meest oorspronkelijke vorm. In deel twee bezoeken we het ‘Mauermuseum’ bij het voormalige controlepunt Checkpoint Charlie. Het drieluik wordt compleet met een fotoreportage en bezoek aan de kleurrijke muurdelen van de ‘East Side Gallery’ nabij de ‘Warschauer Brücke’.

De val van de Muur
Op 9 november 1989 ging toch nog vrij onverwacht de Muur open. Wat is het nu? De val van de Muur? of De opening van de Muur? In ieder geval was de ‘nieuwe vrijheid’ het resultaat van een onduidelijke uitspraak van Günter Schabowski, lid van het Politburo. Een Italiaanse journalist stelde Schabowski een vraag over de nieuwe in- en uitreisregels die net door de Raad van Ministeries van de DDR waren aangenomen. Het begrip ‘vrije doorgang’ was hierin cruciaal. Direct na Schabowski’s historische uitspraak liepen drommen mensen van Oost naar West Berlijn, de grenspolitie keek daarbij schouderophalend toe.

Om te weten waar de Berlijnse Muur stond zie je nu overal markeertekens in het wegdek © Wilma Lankhorst
De loop van de Berlijnse Muur in het wegdek van nu

Slechts een schim in het straatbeeld
Op veel plekken in de stad is de Muur volledig uit het landschap en/of stadsbeeld verdwenen dat je vaak geen idee meer hebt, waar de Muur ooit stond. Een handige brochure brengt uitkomst. We beginnen onze hernieuwde kennismaking met de Muur aan de noordwestzijde van de stad, de plek die bekend staat als Bernauer Straße ‘Gedenkstätte Berliner Mauer’. Dit is de enige locatie in Berlijn waar nog een dubbel muur is te zien.

Bernauer Strasse bezoek hier het Informatiecentrum over de Muur
Aan de Bernauer Strasse ligt het Informatiecentrum over de Muur

We nemen de S-Bahn tot aan het ‘Nordbahnhof’. Dit was in de tijd van de DDR een van de zogenaamde ‘verlaten stations’ in het Duits ‘Geistes Station’ genoemd. De totale lengte van de Muur (zowel om West-Berlijn als de grens tussen Oost- en West-Berlijn in de stad) was 155 kilometer. Het monument dat we nu bezoeken bestaat o.a. uit een 1,4 kilometer lange muur waarvan 220 meter in de oorspronkelijke, dubbele vorm.

Station Bernauer Strasse vertelt het verhaal van de splitsing © Wilma Lankhorst
DE Muur liep dwars dor het station aan de Bernauer Strasse

Lege perrons met honden
Als we naar het Nordbahnhof reizen, praten we over de tocht met de U-bahn die we in 1987 hebben gemaakt. In Oost-Berlijn was er toentertijd voor ons maar één station waar we uit de U-bahn konden en dat was Station Friedrichstraße. De tussenliggende ondergrondse stations waren bijna allemaal nog in tact. De metro ging bij benadering van zo’n station langzamer rijden. Op de perrons liepen politieagenten met honden, na de passage nam de snelheid van de metro weer toe. De sfeer die deze tussenliggende stations uitademde was er zowel een van spanning als van angst.
Op het Nordbahnhof lijkt alles nog als voorheen. Het tegelwerk en de naamborden zijn authentiek. In de stationshal en in de gangen hangen foto’s met informatieborden over de tijd van de Muur (1961 tot 1989). De situatie bij dit station was extra bijzonder omdat de Muur dwars door het station heen liep. De uitgang aan de Gartner Straße lag op Westers grondgebied, de uitgang aan de Invalider Straße lag opeens in Oost-Berlijn. Op de informatieborden lezen we dat er hier huizen stonden waarin de bewoners aan de ene zijde in het Westen verbleven en in andere kamers opeens in Oost-Berlijn woonden.

Bezoekerscentrum met filmzaal
Voor we het herinneringsmonument betreden, brengen we een bezoek aan het Bezoekerscentrum. Hier kun je gratis enkele folders ophalen met veel achtergrondinformatie over de komende 1,4 kilometer. Hier ook koffie voor 50 cent, een toilet en een museumwinkel. We bekijken eerst de introductiefilm en gaan dan naar buiten.

overzicht Bernauer strasse
Overzicht vanaf platform hoek Bernauer-Acker Strasse, links de herdekingskapel
fotoherdenkinsgmuur aan de Bernauer Strasse © Wilma Lankhorst
Leren van de vluchtpogingen aan de Bernauer Strasse

In het park lopen, staan en zitten overal mensen: jong en oud, schoolklassen en families met kinderen. De 1,4 kilometer lange muur is afwisselend van stalen pilaren met wisselende tussenruimtes en originele stukken van de Berlijnse Muur. Vluchtpogingen worden met ronde ijzeren platen in de grond aangegeven. Vaak staat er een datum van de vluchtpoging bij, aangevuld met de naam van de gevluchte persoon of het aantal vluchtelingen. Her en der over het park verspreid staan luisterpalen. Door de persoonlijke verhalen die je hier hoort, komt de beleving steeds een stapje dichterbij.
Dan zien we een ijzeren wand met daarin zwart-wit foto’s al dan niet voorzien van naam, geboorte- en eventuele sterfdatum. Ruim 5000 mensen zijn van Oost naar West-Berlijn gevlucht. Van 186 mensen weten we dat zij het niet hebben overleefd. Zij worden hier één voor één met naam en toenaam genoemd.

Muur Bernauer-kijkje over muur
Een kijkje over de Muur aan de Bernauer Strasse

Kijkje over de Muur
Op de hoek Bernauer Straße en Ackerstraße staat nog een stuk van de oorspronkelijke dubbele Muur compleet met wachtpost en een stuk ‘niemandsland’. Aan de Westzijde is een hoge trap gemaakt waardoor de toeschouwers als vanouds over de schutting (de Muur) kunnen kijken. Boven op het platform ontmoeten we drie jongens uit Texas (US), twee van hen zijn voor het eerst in Europa, ze zijn diep onder de indruk van wat te zien en horen. Bij ons komen veel herinneringen weer naar boven als we op het platform staan. Een hele bijzondere plek in dit herinneringspark is de Kapel van de Vergeving (Kapelle der Versöhnung) . Het hart van deze kapel, de ronde adobe muur, bevat resten van de oorspronkelijk Kerk van de Vergeving. Deze is door het DDR-leger in de vroege ochtend van 28 januari 1985 opgeblazen. Vóór de nieuwe kapel ligt het silhouet van de oorspronkelijke kerk met ijzeren staven in de grond verankerd. Op dat we niet vergeten.

In deze kapel bevindt zich een van de zeven ‘spijkerkruizen van Coventry’ die Berlijn rijk is. Het kruisje van Coventry wordt wereldwijd gezien als hét symbool van vergeving.

Sprong naar vrijheid van soldaat Konrad © Wilma Lankhorst
Tegels in het gras, verwijzen naar de sprong van Konrad

Sprong over de Muur
In gedachten lopen we verder. Steeds weer zien we ronde stippen met namen en data. Ook zien we een soort ijzeren zebrapaden her en der in het grasveld. Dit zijn de locaties van bekende ondergrondse vluchtroutes. Bij het U-Bahnhof Bernauer Straße zien we op de hoek met de Brunnerstraße opeens een hele bekende zwart wit foto op een zijwand van een huis. Het is de foto van de springende soldaat, Kameraad Konrad, die zich opeens beseft dat de vrijheid maar één sprong van hem verwijderd ligt. Hij aarzelt geen moment, hij neemt een aanloop en springt zijn vrijheid tegemoet.

Gedenkstätte Berliner Mauer
Bernauer Straße 119 – 13355 Berlin – gratis
april –oktober van 08.30 tot 19.00 uur
november –maart van 08.30 tot18.00 uur
Facebook
Reken voor een gemiddeld bezoek 2 tot 2,5 uur

Reissuggesties

  • Overweeg bij  je reisopties naar Berlijn ook eens de trein. Je rijdt in vijf uur van station Deventer naar Berlijn Haubtbahnhof (Hbf). Heerlijk ontspannen en geen gedoe met eventueel  extra (lees over) bagage.
  • Voor het vervoer in Berlijn is de ‘Berlin Welcome card’ een ideale reisgenoot. 2,3 of 5 dagen gratis openbaar vervoer en kortingen op ruim 200 attracties. 2 Dagen v.a. € 18,50 online te bestellen o.a. bij de ANWB

Lees het ‘Berlijn Blog’
Wat dacht je van een zeer informatief Berlijn blog? Je online gids voor, na én tijdens je reis. Blogger Marjolein van der Kolk woont al jaren in Berlijn en runt dit gave blog.

Met de trein naar Berlijn

2014-03-16 10.57.06Er zijn vele wegen die naar Rome leiden én er zijn vele manieren om naar Berlijn te reizen. Zelf ben ik verschillende malen met de eigen auto, een touringcar of het vliegtuig naar Berlijn geweest. Het is tijd voor een nieuwe uitdaging: Berlijn per trein. Bijna dagelijks hoor ik de spotjes op de radio dat ik voor € 39 naar hartje stad Berlijn kan reizen. “Das versuchen wir einmal”.

Berlijn NS Hispeed (3)Van Deventer koek naar ‘Berliner Bol’
Vanuit Amsterdam via Amersfoort en Deventer vertrekken dagelijkse verschillende InterCity treinen met bestemming Berlijn. Ik stap om 07.48 met mijn ontbijt in de handtas in Nijmegen op de trein naar Deventer. Hier moet ik overstappen, helaas is de overstap met de koffer niet op het tegenoverliggend perron. In Deventer wordt hard gewerkt aan een nieuw platform. Daarom moet ik nu buitenom lopen om op perron 1 te komen. Gelukkig is hier een tijdelijk een lift geplaatst, een soort Dixie maar dan in liftuitvoering.
De zon straalt op deze vroege lentedag. Alle voortekenen zijn goed nu ik eenmaal op de juiste plek sta. In verband met de verbouwing is er geen display met de treinopstelling. Ik moet dus gokken waar het treinstel stopt met mijn wagonnummer. De € 39 van de radiospot  is natuurlijk niet voor een eerste klas kaartje. Ik wil nog wat werken tijdens de vijf uur durende treinreis en dat is de reden dat ik wel eerste klas reis.

Waar zit het stopcontact?
Mijn ervaring is dat je het meeste leert door het zelf te doen, zo ook nu. Ik heb mijn laptop bij me maar kan vijf uur niet overbruggen met één batterij. Ik had gerekend op een stopcontact bij mijn zitplaats. Ik baseer deze herinnering op een eerdere reis met een IC trein van Frankfurt naar Arnhem. De InterCity naar Berlijn is geen IC-trein. Het is een gewone intercity met eerste en tweede klas en een restauratiewagon. Ik zit in een zes persoonscompartiment waarin alleen de twee zitplaatsen bij het raam een stopcontact hebben. De vier andere passagiers mogen in alle rust ‘off line’ en ‘unplugged’ van de treinreis genieten. Goed leermoment voor de volgende trip.
Toch een beetje jammer dat er geen WiFi in de trein is. Wij vinden dat in ons eigen land zo van zelfsprekend als we met een sneltrein reizen.
Tot Hannover zijn er geen andere passagiers in mijn wagon. Daarom neem ik tijdelijk een raamplaats, laad de laptop bij en geniet. Buiten schijnt de zon en ik ben op weg naar mijn favoriete Berlijn.

Kopje koffie?
De conducteur komt verschillende malen langs en controleert of er nieuwe reizigers bij zijn gekomen. Opeens vraagt “zin in koffie?” Ja, dat heb ik wel, ‘Waar is de restauratiewagon’ vraag ik hem. “U hoeft zelf niet op pad, ik ga het voor u halen”. Nou dat is nog eens service.
Münsterland en de Harz vliegen aan me voorbij. In Hannover stroomt de trein vol en gaan we verder naar Berlijn. Het eerste station daar is ‘Berlin Spandau’. Herinneringen aan mijn verblijf in Hotel Igel komen naar boven. Vanaf die accommodatie hebben we in 1985 een boottocht gemaakt waarbij we o.a. de ‘Spandau Zitadelle’ zagen liggen.
Het centrum van het voormalige West-Berlijn komt in zicht. We zweven aan de dierentuin (Zoölogische Garten) voorbij en ik denk daarbij aan het boek “Wir Kinder vom Bahnhof Zoo” van Christiane F. dat we op school lazen.
En verder gaat de trein .. door naar Berlin Hauptbahnhof een gigantisch complex waarvan het meeste ook nog ondergronds is.

Goede start, super einde!
De vijf uur durende treinreis van Deventer naar Berlijn is omgevlogen. Ik heb genoten van het gemak, de service van de conducteur en de ruimte in de trein.

Berlijn-NS-Hispeed_TREINOp de terugweg ervaar ik nog een extra voordeel van de trein en dat is de bagagevrijheid. Ik heb natuurlijk toch weer een aantal zaken gevonden waarvan ik denk dat ze mijn leven nog leuker maken…
Daarnaast koop ik graag cadeaus in het buitenland voor familie en vrienden met het oog op geboortes, verjaardagen, promoties en andere feestmomenten. In dit opzicht ben ik ook deze reis weer goed geslaagd. Lang leve de trein! Ik reis met een extra tas terug naar huis zonder dat ik op de weegschaal heof, of nog erger mijn koffer moet openen op een vliegveld zodat iedereen zonder gene de inhoud ervan kan bekijken. Nee, neem dan liever de trein.

Twitteren met NSHispeed
Als bij terugkomst de trein weer op Nederlands grondgebied is, stuurt een reisgenoot een tweet naar @NSHispeed met de vraag of zij weten op welk perron we in Deventer aankomen en op welk perron de aansluitende trein naar Nijmegen vertrekt. Binnen 10 minuten hebben we antwoord, vertrektijd en perron. Het goede nieuws is dat ik dit keer wel vanaf het tegenoverliggende perron kan vertrekken. Eind goed, al goed!
Kijk hier  voor meer informatie over treinreizen naar Berlijn

Wist je dat?
Je voor €12 enkele reis (plus €4 reserveringskosten) je eigen fiets mee kunt nemen in de InterCity naar Berlijn?

Leestip voor onderweg
boekomslag_Berlijn voor gevorderdenBerlijn voor gevorderden van Wouter Meijer e.a.
Acht Nederlandse journalisten in Berlijn beschrijven op welke manieren deze stad hen al jaren fascineert & inspireert.
(ISBN13 – 9789491481000, 224 pagina’s voor
€ 19,95)

Reistips voor vervoer in Berlijn
Berlijn biedt vele vormen van openbaar vervoer, bus, S Bahn, U Bahn en tram. Met de ‘Visit Berlin Card’ kun je van alle vervoersvormen gebruik maken. Er zijn kaarten van 2,3 of 5 dagen. Kijk hier voor meer informatie

DB-City-Bike_Checkpoint-ChaDe fiets is ook een aanrader

  • je kunt zoals gezegd je eigen fiets meenemen in de InterCity trein
  • op allerlei plaatsen worden fietsen verhuurd zoals de ‘Call a Bike’ service
  • daarnaast kent elke wijk zijn eigen fietsverhuur, vraag zelf bij je accommodatie, Airbnb.
Oetker_berlinerbollenKijk hier voor het recept voor een Berliner Bol.
Foto met dank aan Dr. Oetker recepten

Alliiertenmuseum in Berlijn

Bevrijdingsbeer voor het Alliiertenmuseum in berlijn © Wilma Lankhorst
De bevrijdingsbeer staat voor het Alliiertenmuseum in Berlijn

Je moet er even voor met de U- en S-Bahn maar dan krijg je ook wat. In een bioscoop in het voormalige Amerikaanse deel van ‘West Berlijn’ is het Alliiertenmuseum ondergebracht. Een bezoek aan dit museum is goed te combineren met een kennismaking aan de voorstad Potsdam en het bekende Slot Sanssouci.  In het Alliiertenmuseum geen glitter en glamour, wel een mooie collectie met verhalen en herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog en de situatie er na: Berlijn de gedeelde stad met een luchtbrugverbinding. Dit is deel een in het vierluik, musea in het spoor van onze bevrijders.   

Berlijn verdeeld in 4 sectoren na WO2
Verdeling van Berlijn in 4 zones, in 1961 kwam werd de Berlijnse Muur opgetrokken

Gedeelde stad
We schrijven 8 mei 1945. De Tweede Wereldoorlog is nu ook voor de inwoners van Berlijn tot een eind gekomen. Dat wil niet zeggen dat de stad zich bevrijd voelde. De stad wordt opgedeeld in vier zones een Franse, een Britse een Amerikaanse en een Russisch zone. De geschiedenis van het westelijk deel van de stad staat bol van onzekerheden en drama’s waarin Amerikaanse, Britse en Franse troepen de hoofdrol spelen. In 1945 marcheerden deze geallieerde troepen de stad in om er pas in 1994 weer te vertrekken.

Alliiertenmuseum deels ondergebracht in voormalige Amerikaanse bioscoop in Berlijn
De Amerikaanse filmzaal doet nu dienst als museumruimte in Berlijn

Luchtbrug naar Berlijn
Het museum heeft een vaste collectie aangevuld met tijdelijke exposities. We ontdekten het eerste deel van de vaste collectie in het achterste gedeelte van de voormalige Amerikaanse bioscoop ‘The Outpost’. Toen we aankwamen lopen, hadden we het idee dat de film zo zou beginnen. De buitenkant van de bioscoop is mooi bewaard gebleven. Op de verhoging waar vroeger het witte doek hing, staat nu een deel van de vaste expositie. Hier maken we kennis met het Berlijn van de jaren 1945 tot 1950. Hier komen thema’s aan bod als de overwinning van de geallieerden, het einde van de Tweede Wereldoorlog, de eerste vijf jaar van de internationale bezetting en het vernieuwde proces naar democratisering. Centraal in dit deel staat de Luchtbrug naar Berlijn tijdens de blokkade van de Russen in 1948-1949.

AlliM_bibliotheekBibliotheek van Nicholson
Voor het tweede deel van de vaste collectie moeten we buitenom naar de voormalige bibliotheek van de Amerikaanse Majoor Arthur D. Nicholson Jr. de zogenaamde ‘Nicholson-Gedenkbibliothek’. De toenmalige Amerikaanse bewoners van stad hadden keuze uit ruim 25.000 titels.
Hier gaan we verder met de verkenning van het tweede deel van de vaste collectie. De korte films die worden vertoond, geven een goed  beeld van de tijdsgeest en de speciale problematiek en uitdagingen in de gedeelde stad.  Een nagebouwde schuilkelder geeft je een idee hoe de bewoners op een gepakt zaten als het luchtalarm afging.

Controlepunt van de Gealliieerden in Berlijn: Checkpoint Charlie
Het originele controlehuisje van Checkpoint Charlie staat nu in het Alliiertenmuseum

Check Point Charlie
Naast de oude bioscoop en de bibliotheek staan op het museumterrein een oude Hastings TG 503, het controlehuisje van een van de meest bekende plekken in gedeeld Berlijn: Check Point Charlie (CPC), een oude wachttoren en enkele delen van de Muur. Voor spoorliefhebbers is er ook een restauratiewagon van een trein voor Franse militairen.

Deel van de Berlijnse Muur met DDR-wachttoren in Alliiertenmuseum Berlijn
DDR-wachttoren kijken ver over de Muur Alliiertenmuseum Berlijn

Amerikaanse disco
In de entreehal van de bioscoop worden jaarlijks tijdelijke exposities gehouden. Vorig jaar hebben we een expositie gezien over Duitse Joden in dienst van de geallieerden. Op dit moment is hier de expo ‘Van G.I. Blues tot G.I. Disco’. De Amerikaanse (Ami) clubs werden G.I.’s genoemd. Een voorbeeld hiervan is ‘de Starlight Club’. Deze clubs verwelkomden graag internationale vrouwen.

Amerikaanse muziek komt na WO2 naar Europa Alliiertenmuseum Berlijn
Foto met dank aan Alliiertenmuseum Berlijn – Van G.I. Blues tot G.I. Disco

We leren hier hoe de Amerikanen die in Berlijn gelegerd waren met hun muziek de jongere Duitse inwoners beïnvloeden. De beïnvloeding ging verder dan alleen de muziek, ook de manier van leven werd massaal gekopieerd. Voor het samenstellen van deze expositie werkte het Alliiertenmusem samen met het Berlijnse duo G.I. Disco en Karsten Grossmann.

Ook al is het muziekgeschiedenis van ver voor ons geboortejaar, de muziek swingt er niet minder om. Leuk om zo door een museum te gaan.

 Alliiertenmuseum
dinsdag t/m zondag van 10.00 tot 18.00 uur
gratis toegang
U-Bahn: U3 – station Oskar-Helene-Heim
Bus: lijnen 115 en X83

Enkele reistips

  • Overweeg bij  je reisopties naar Berlijn ook eens de trein. Wij reden in vijf uur van station Deventer naar Berlijn Haubtbahnhof (Hbf). Heerlijk ontspannen en geen gedoe met eventueel  extra (lees over) bagage.
  • Voor het vervoer in Berlijn is de ‘Berlin Welcome card’ een ideale reisgenoot. 2,3 of 5 dagen gratis openbaar vervoer en kortingen op ruim 200 attracties. 2 Dagen v.a. € 18,50 online te bestellen o.a. bij de ANWB

Titanic, kruip in de huid van Frank Thomas Andrew

entree expoTijdens alle cruises die ik in de afgelopen 25 jaar mocht maken, begon altijd een van de mede passagiers over de televisieserie  ‘Love Boat’ of over de legendarische overtocht van de r.m.s. Titanic. Twee scheepslegenden die bij velen op het netvlies beklijven, en een Pavlov-effect oproepen bij het uitspreken van het woord ‘cruise’.  Dat de Titanic 102 jaar na dato nog tot de verbeelding spreekt, maakt de tentoonstelling ‘Titanic, the artifact exhibition’ in de Amsterdam Expo duidelijk. Bij de entree krijg je een ‘boarding pass’. Nummer 34050 staat op naam van Frank Thomas Andrew. Als zijn alter ego betreed ik de expositie.

boarding pass‘Welcome on board’
Het is druk bij de check in. Veel bezoekers, waaronder talrijke families met kinderen, staan te popelen om aan boord te gaan. Terwijl ik sta te wachten, tikt iemand op mijn schouder. En dan zie ik Leon uit Maastricht. Hij en zijn vrouw gaan deze dag ook mee op de Titanic. We praten onze laatste ontmoeting snel bij en schepen in. Via de indrukwekkende eerste klas gang komen we in Café Parisienne. Iedere gast aanboord draagt een audiogids. Er is een ook een speciale verhaallijn voor kinderen. Zij beleven de ervaringen van kinderen die aan boord waren tijdens de overtocht naar New York. Door naar de verhalen te luisteren, kruipen de bemanning en passagiers als het ware onder je huid. Je beleeft de reis via hun ervaringen, hun muziek, hun dagindeling en het gestamp van de scheepsmotoren.

eerste klas gang
gang eerste klas
wilma eerste klas
hut eerste klas

Een reis van licht naar donker
Op de goed verlichte eerste klas dekken, hoor je zacht het orkest spelen. De menukaarten tonen indrukwekkende menu’s, de sfeer is ontspannen en vol spanning over wat gaat komen. De eerste klas suite is indrukwekkend, de passagiers hebben een ruime eettafel waar de kelner hun privé maaltijden  serveert. En dan dimt het licht en kom ik in de gang van de derde klas passagiers. Hier geen ruimte suites maar vier persoonshutten met stapelbedden die je deelt met onbekenden. Dit zijn de dekken van de vele emigranten die na aankomst in New York op zoek gaan naar een nieuwe toekomst. Mijn alter ego, Frank Thomas Andrew reisde tweede klas. Hij was mijnwerker en op weg naar het mijngebied van Houghton in het Amerikaanse Michigan. Zijn vrouw en twee dochters hebben hem uitgezwaaid in Southampton. Frank vind het allemaal heel spannend want dit is zijn eerste reis over de Atlantische Oceaan.  En dan wordt het donker. De  nacht van 14 op 15 april 1912 komt snel dichter bij. Na het bericht ‘ijsberg inzicht’ kun je zelf voelen hoe glad en koud zo’n ijsberg is. Als Hansje Brinker steken kinderen hun vinger in de witte ijsmassa.

derde klas gang
gang derde klas
derde klas hut
hut derde klas

Van de 2.228 internationale passagiers kwamen er drie uit Nederland en 27 uit België. De drie landgenoten zijn Hennie Bolhuis, uit Groningen. Bolhuis was kok in het eerste klas restaurant. Voor vertrek laat hij een hutkoffer met persoonlijke bezittingen achter in Southampton. In de vitrine liggen zijn kookboek ‘Moderne Kookkunst’, een ring en enkele handgeschreven briefkaarten van eerder e reisbestemmingen. De tweede Nederlander is Wessel Adrianus van der Bruggen, hij was stoker. Van hem is geen enkele aandenken terug gevonden. Zijn verhaal begint en eindigt hier met zijn naamsvermelding. De derde landgenoot is Jonkheer Johan George Reuchlin, hij was directeur van de Holland Amerika Lijn (HAL). Een vertegenwoordiger van de HAL was uitgenodigd door rederij ‘White Star Line’. Een collega van Reuchlin kreeg de eer, maar kon niet en gaf zijn ticket door aan Reuchlin. Hij genoot van deze reis en stuurde enkele telegrammen met positieve verhalen naar zijn vrouw en kinderen in Nederland. Niet een van de drie landgenoten overleeft de reis met de r.m.s. Titanic.

TiTanic_brief

 

In de vitrine met enkele persoonlijke herinneringen aan de Jonkeer zie ik zijn overlijdenskaart en een handgeschreven condoleance brief van Koningin moeder Emma voor zijn gezin.

foto via AmsterdamExpo

 

wand met namenNamen op de wand
Die ene bril in de vitrine, een handgeschreven ansichtkaart,  het kookboek van Bolhuis , een pijp en verschillende koffers:  allemaal stille getuigen, artefacten,  die een verhaal vertellen en de passagiers dichter bij je brengen. In de laatste zaal staan 2.228 namen op de wand. Ze zijn onderverdeeld in de drie klassen aan boord en in overlevenden en overleden passagiers. De bezoekers aan de tentoonstelling pakken hun ‘boarding pass’ en zoeken naar hun alter ego tussen de vele namen in de lijsten op de muur. Frank Thomas Andrew heeft zijn eerste reis over de Atlantische Oceaan niet overleefd.

Met weemoed lever ik de audiogids met al die mooie verhalen in.
Zwijgend verlaat ik het schip.

verrekijker
een verrekijker
bril
een bril

Titanic_affiche_AMSTitanic, the artifact exhibition
reis met de trein naar station Amsterdam Zuid
nog te zien tot 11 mei 2014
kijk hier [link]  voor prijzen en openingstijden.

 foto’s Wilma Lankhorst met toestemming van Amsterdam Expo.
Dank voor deze unieke kans.

 

Wist u dat….

  • Het interieur van 24 luxe eerste klas hutten is ontworpen en gemaakt door de Haagse meubelmakers  H.P. Mutters & Zn?
  • Er speciale toegangsprijzen zijn voor gezinnen met bijvoorbeeld 2 kinderen?
  • Wanneer u uw ticket online koopt, € 2 voordeliger uit bent en wachttijden vermijd bij de kassa?
  • Bezoekers gemiddeld twee tot twee-en-een-half uur nodig hebben om de tentoonstelling en de diverse filmpresentaties te bekijken?

28 maart Expo College 19.00 uur
Vrijdag 28 maart verzorgt de Belgische journalist en auteur Dirk Musschoot een speciale lezing over de 3 Nederlanders en 27 Belgen aan boord van de r.m.s. Titanic. Hij deed uitgebreid onderzoek naar de vraag waarom deze 30 passagiers aan boord gingen van het ‘onzinkbare’ schip. Wat was hun motief, was dreef hen om mee te gaan op deze zeereis?
Nabestaanden van de drie Nederlandse passagiers hebben persoonlijke bezittingen van hun familieleden in bruikleen gegeven aan de expo .
Tickets voor het Expo college kosten € 10, een combinatieticket voor lezing en het bekijken van de expositie kost online € 24 (+ € 1 servicekosten).

 

 

DFDS-ferry naar Newcastle

Schipper mag ik over varen?
Heerlijk, de koffer inpakken zonder op de kilo’s te letten. Als ik voor het vliegtuig kies , ga ik niet meer zo onbevangen op reis als enkele jaren geleden. Bij het inpakken van mijn koffer moet ik op de kilo’s letten. Dit wordt tijdens weg de reis steeds erger. Nee, dat boek kan ik niet kopen want dan heb ik straks overgewicht. Nee, die fijne wandelschoenen kan ik niet aanschaffen want er is geen plaats meer in de koffer. Neem de ferry en het blije, spontane gevoel van ‘ ik ga op vakantie en ik neem mee’ komt spontaan terug. Herinneringen aan mooie reisjes vullen mijn hoofd. Blij pak ik een extra paar schoenen in, je weet het maar nooit. Dat ik uiteindelijk al die extra kilo’s zelf mee moet zeulen is mijn ding.

01_bus dfds ams

Naar  DFDS IJmuiden in de voetbalbus

Recht tegenover het Centraal Station in Amsterdam, voor de deur van het Victoria hotel is de verzamelplaats voor de bus van DFDS/Brouwers Reizen. Als even later de dubbeldekker in parkeert klonteren passagiers samen voor de deur. Mijn reisgenootjes zijn er nog niet en zo rijden we even later met een andere bus, de Ajax voetbalbus,  naar IJmuiden. Het is een rit van een kleine dertig minuten (bij boeking even opgeven). Voor € zeven reis je op een ontspannen manier naar de Felison Terminal waar de ferry ligt afgemeerd.

02_ijmuiden vuurtoren stKoffer en trappen
Na een ‘welcome on board’ zoek ik naar de lift die me naar dek vijf brengt. Helaas, de liften gaan niet naar het deel van dek vijf waar mijn hut ligt. Ik kan tot zes en daarna mag ik mijn (zware) koffer via twee trappen naar dek vijf. Nog een lange gang te gaan en dan zie ik dat de een na laatste hut mijn plekje is voor deze nacht. Terwijl ik de koffer deels uitpak, maak ik via de muren al onbedoeld kennis met de buren. Onvervalste Engelse humor en hard pratende mannen. Met hoeveel zouden ze zijn?

01_kaart vertrek ijmuiden 01_kaart brug ijmuiden

De rust op de brug

We zijn uitgenodigd voor een bezoekje aan de brug. Hoe druk het in de gangen en in de openbare ruimtes is met joelende schoolkinderen, zo sereen is de rust op de brug. We worden ontvangen door de Deense kapitein en tweede officier. De kaart met de route ligt klaar, de radarschermen staan ingesteld. De winter van 2013-2014 was voor ons op het vaste land een zachte winter, geen sneeuw geen ijzel. Voor de veerboten was het een zeer onrustige winter met regelmatig storm en harde windstoten. De kapitein stelt ons gerust, voor ons ligt een meteorologisch rustige nacht.

03_dfds schip zijkant st

Negen dekken verkennen

Na het brugbezoek halen we een frisse neus aan dek. De ondergaande zon verspreidt een prachtig diffuus licht. Mijn smart phone vult zich met snel met foto’s. Negen dekken vragen om verkenning. Het aanbod varieert van enkele winkels, diverse restaurants tot een speeltafel met enkele gokautomaten en een filmzaal waar tijdens de overtocht maar liefst zeven films worden vertoond. Ik zie ook een kantoortje van Orca. In deze ruimte kun je van alles lezen over het  leven van de walvissen en dolfijnen. Ook laten ze zien wat voor troep we met z’n allen in de zee dumpen.

Waar zijn de walvissen?

Ik vraag me af waar ik die walvissen en dolfijnen dan kan gaan kijken. Ook Remco stelt zichzelf die vraag, We komen er niet uit want de aanwezige kaart laat alleen een deel van de noordoostkust van Engeland zien. Volgens ons leven deze dieren hier  niet.

02 dfds anti pasti

Tijdens  DFDS-ferry Italiaans eten op zee

We sluiten de eerste dag op zee af met een diner in het ‘Latitude Italian Restaurant’. De anti pasti op een lei tegel geserveerd, smaakt prima. De gnocchi die daarop volgt kan mij niet echt bekoren. ik vind gnocchi niet het meest smaakvolle gerecht uit de Italiaanse keuken. Mijn tafelgenoten laten het zich wel goed smaken. Een malse rollade met heerlijke tomaten tapanade smaakt prima. Ik geniet van de tijd die je hier hebt om ouderwets te tafelen. Je kunt toch nergens anders heen…. jawel, naar de film! Dat is voor mij deze avond geen optie.

Thank you guys

De King en kapitein varen rustig over de Noordzee, in Latitude wordt de stemming steeds vrolijker. Een ontspannen begin van de verkenningsreis naar Newcastle. Daar wacht een congres, maar nu nog even niet. Als ik tegen middernacht mijn hut op zoek, hoor ik al waar ik moet zijn. De buren zijn nog wakker. Ach, laat ik me even voorstellen want wie weet doet een goede buur wonderen. En zo pakt het ook uit. Ik stel me voor als de buurvrouw en geef aan dat ik nu graag een paar uur wil slapen. Als ik even later mijn hut in loop, hoor ik het geluid van vallende opklapbedden en daarna is het stil. Thank you guys!

06_newcastle kaartGewekt in drie talen

Om acht uur klinkt na een kort muziekje een ‘ goede morgen’ in drie talen. De King meert om 10.30 Nederlandse tijd aan in Newcastle. We hebben nog even. Na het ontbijtbuffet in het 7Seas restaurant zegt Lenneke dat we nog even terug gaan naar de brug. De kapitein wil ons graag het invaren op een mooie plek laten zien. En zo staan we voor de tweede keer tijdens deze overtocht op de brug. Ik vraag hem welke nationaliteiten de bemanning op de brug heeft. Hij is Deens, woont in Zweden, de tweede officier is ook Deens, Kamiel komt uit Polen en er is een assistent uit de Filepijnen. In totaal telt de bemanning veertien verschillende nationaliteiten. Ik wil ook graag weten hoe het met de walvissen zit in de Noordzee. De kapitein zegt dat hij dagelijks walvissen spot tijdens de overtocht. Zowel Remco als ik zijn verrast.

07_vlaggen NL-UK 06_kapitein 05-dfds logboek

Praktische informatie:

DFDS Seaways vaart dagelijks van IJmuiden naar Newcastle en terug.
Tranfers:Vanaf Amsterdam CS rijdt een shuttlebus naar de Felison Terminal. Prijs Euro 6, opgeven bij boeking anders € 10 voor enkele reis. In Newcastle staan dubbeldekkerbussen klaar voor de transfer naar het centrum. Je kunt hier ook de Metro nemen. Eindpunt in Newcastle Central Station. Hier stap je ook weer op voor de shuttle/metro die je terugbrengt naar de haven.
Maaltijden aan boord: Als je bij boeking je ontbijt en/of diner boekt, bespaar je 15% op de prijzen aan boord.
WiFi aan boord: Gratis op Princess Seaways (dek 7 Bake ’n Coffee) en € 10 in de ‘Quiet WiFi Lounge’ voor 16 uur op King Seaways
Stopcontacten: Nederlandse stopcontacten op de Princess en Uk stopcontacten op de King
Zie voor tijden, prijzen, aanbiedingen en voorwaarden de website van DFDS Seasways

Overtocht met dank aan DFDS Seaways

10_walviskaartOp de terugreis zie ik een kaart waarop staat dat in Noordzee en rondom Engeland maar liefst 23 verschillende soorten walvissen en dolfijnen voorkomen. Hier kun je er meer over lezen.

© tekst en foto’s Wilma Lankhorst

Nijmegen herdenkt bombardement

LP_15-22-febr-herdenkingZaterdag 22 februari is het 70 jaar geleden dat om 13.30 Amerikaanse bommenwerpers een dodelijke lading bommen over  het historische centrum van de stad uitbraakten. Het hart van de stad vloog in brandt. Ruim 800 mensen verloren hun leven, duizenden inwoners werden dakloos. Het historische centrum van de keizerstad, dat door de eeuwen heen zorgvuldig was gebouwd, lag in één klap in puin. Zaterdag 22 februari 2014 vindt naast de jaarlijkse herdenking bij de schommel een extra herinneringsmoment plaats. Rob en Bregje Jaspers presenteren in samenwerking met het Nijmeegse Gilde en unieke stadswandeling, geheel in het kader van 22.02.1944.

Vier luisterplekken
In het centrum van Nijmegen liggen op vier plaatsen veldkeien waarbij je het verhaal van die plek via je telefoon of Mp3-speler kunt beluisteren. Ik heb ter voorbereiding op ‘mijn’ herinneringsroute via de site van Liberation Route de verhalen gedownload op een Mp3-speler. Op deze manier kan ik in alle rust naar de verhalen luisteren en soms her-luisteren omdat de informatie heel indringend is.

LP_14_JvH-steenIk begin mijn verkenning in het spoor van onze bevrijders in het Kronenburgerpark. Dat park kennen we van het gelijknamige lied van Frank Bloeijen. Ik sta aan de noordkant van het park, bij het Joris Ivensplein. Daar ligt de luisterplek 14 die is gewijd aan verzetsheld Jan van Hoof. Tijdens de Tweede Wereldoorlog  zette hij zijn leven op het spel om hand en spandiensten te verrichten voor de geallieerden. Hier op dit plein werd hij dodelijk getroffen door een Duitse kogel. Via de oudste winkelstraat van ons land, de Lange Hezelstraat loop ik naar de St. Stevenskerk. Op het plein aan de westzijde die ik de Engel van Jacques Maris. Een sereen monument ter nagedachtenis aan alle burgerslachtoffers van WO2 in  Nijmegen. Ik loop om de kerk heen en bij het oudste café van de stad, ‘In den Blaauwe Hand’ ga ik links richting de rivier.

LP_16_waalkadeDuitse kikvorsmannen
Aan de oever van de Waal, iets rechts van de Nijmeegse Boot ligt veldkei 16. Met de sterk stromende Waal voor me, luister ik naar het relaas van de Duitse kikvorsmannen. Op 29 september 1944 hebben zij in de vroege ochtend de opdracht om torpedo’s te plaatsen onder de Nijmeegse bruggen. De aanval op de verkeersbrug mislukt, de bommen onder de spoorbrug richten uiteindelijk minimale schade aan. Van de 12 kikvorsmannen ontkomen er twee, de andere tien worden levend of dood door de geallieerden gepakt. Ik draai me om, heb de rivier nu in mijn rug en zie links boven me het Valkhof-park met de Nicolaaskapel. Daar aan de achterkant van de kapel ligt Luisterplek 17 , ik loop naar de trappen en zoek mijn weg naar de achthoekige kapel.

 LP_17_Valkhof-canvasbt30 Canvasbootjes
Hier op hoogte bij de kapel heb ik een prachtig uitzicht over de Waal met links de uiterwaarden van de Ooijpolder en rechts de nieuwe stadsbrug, de Oversteek. Ik zet de Mp3-speler aan en luister naar het verhaal van de historische oversteek van bijna 900 geallieerde para’s in 30 gammele canvasboten. Zij roeien deels met peddels deels met geweerkolven van de zuid- naar de noordoever. Vanaf de noordzijde werden de roeiers door de Duitsers beschoten. 48 Para’s sterven tijdens deze opdracht. Zij worden sinds de opening van de nieuwe stadsbrug (23 november 2013) dagelijks herdacht met een lichtmonument op de brug.

LP_15_steen_schommel-st Stilte bij de schommel
De vierde en laatste veld kei in de stad ligt in de Marikenstraat. Deze straat kent twee niveaus een soort koopgoot en een bovenverdieping. Om bij Luisterplek 15 te komen, volg ik de bovenste, rechter laag van de Marikenstraat. Na enkele winkels kom ik op een plein met een grote kastanjeboom. Onder de boom staat een reuze schommel. De schommel is hier het symbool voor bewegen tussen heden en verleden. Deze schommel beweegt niet. De stille schommel is een bevroren beeld ter nagedachtenis aan 24 kinderen en 8 zusters die hier de dood vonden tijdens het februaribombardement van 1944.

Op 22 februari 2014 is het om 13.30 uur stil bij de schommel.
Enkele honderden zullen aanwezigen zijn met hun gedachten terug gaan naar
22 februari 1944.
Het verhaal gaat …. het was lunchpauze op de kleuterschool… 

geschiedenis-in-je-oorDe geschiedenis in je oor
Ik vind het is een mooie manier om op  historische locaties naar verhalen te luisteren die op die plek plaats vonden. Mijn familie (in de Achterhoek) heeft gelukkig relatief weinig mee gemaakt tijdens de oorlog. Nu als inwoner van Nijmegen wil ik graag meer weten van de gebeurtenissen in ‘mijn’ stad. De verhalen zijn niet alleen interessant voor de eigen inwoners, ook voor bezoekers van de oudste stad van Nederland hebben deze verhalen hun waarde. Hier kun je thuis alvast een voorproefje nemen.

© foto’s Wilma Lankhorst

 

Dagje Midden-Oosten in Leiden

Voor twee toppers van het  Midden-Oosten kun je terecht in Leiden. Je hebt nog één maand om Mekka en Petra op een dag te bezoeken. In het Museum van Volkenkunde in Leiden kun je nog tot  9 maart a.s. de tentoonstelling ‘Het verlangen van Mekka’ ervaren. Ik schrijf bewust ervaren want als je naar Mekka gaat, is  het meer dan een expositie zien, het Verlangen naar Mekka is een beleving die ik je van harte wil aanbevelen.

MVK_Mekka-zaak-stNiet groot wel intens
De tentoonstelling is niet groot. Maar in zes zalen en een gang krijg je een goed beeld van de bedevaartrituelen die miljoenen moslims jaarlijks uit voeren.  Deze rituelen vormen voor de Moslimgemeenschap een symbolische terugkeer naar het gebied en de tijd van de profeten Adam, Abraham en Mohammed. Je zou kunnen zeggen dat de pelgrims zich tijdens de haji, de bedevaart  naar Mekka, symbolisch verbinden met alle generaties van moslims die hen voorgingen op deze tocht. Jaarlijks gaan zo’n 5.000 Nederlandse moslims mee op de haji. Enkelen van hen hoor ik in de zalen zacht praten met hun bekenden.

‘Mekka here we come’
Ik heb als tiener kennis gemaakt met de Nederlandse bedevaarttradities. Mijn oma ging graag en vaak op  bedevaart. Dan hebben we het over reisjes naar het Zuid-Limburgse Wittem, het Belgische Baneaux, het Duitse Kevelaer en Lourdes in de Franse Pyreneeën. Ik weet niet veel van de Moslimtradities en symbolen op dit gebied. Daarom wilde ik deze tentoonstelling graag bezoeken. Ik ga samen met mijn vriendin Ingrid die zelf op bedevaart naar Israël is geweest. ‘Mekka here we come’.

Tipje van de sluier
Wat me het meest opvalt is dat de bedevaart en de voorbereiding op de haji, veel omvangrijker is dan ik me had bedacht. Ik lees wetenswaardigheden over oude hadji routes, over de intensieve voorbereiding van de pelgrims en zie vitrines met speciale bedevaartsouvenirs. Ik zie DVD’s die een Indonesische bank aan haar klanten geeft ter voorbereiding op de reis. Het bekendste beeld van de haji is voor mij het beeld dat drommen mensen rondjes om KaBa, het blokvormige heiligdom op het binnenhof van de grote Moskee in Mekka lopen. Ik loop een zaal binnen waarin op alle muren filmbeelden van deze looprondes geprojecteerd worden. Het is net of je opgenomen wordt in de massa en zelf meeloopt in de tocht. Aan het einde van de expositie beland ik in een moskee. Sommige gasten trekken hun schoenen uit en knielen op de bidtapijten die hier op de vloer liggen.

mvk_bankVerse muntthee
Ik ervaar de expositie als heel in informatief en intensief. Ik zie allerlei nationaliteiten in het museum. Als ik later met Ingrid van een glas verse muntthee geniet in de grote ronde bank in het museumcafé, zie ik een moslim man met zijn dochter praten. Ik spreek hem later even aan en vraag hem wat hij van de tentoonstelling vindt. Hij is erg trotst op de tentoonstelling en vindt het geweldig dat hij dit samen met zijn dochter kan bekijken om zo samen met haar zijn haji nog eens te beleven.

Leiden Museum  van Volkenkunde
Korting op dubbelticket – ‘Verlangen naar Mekka’ en ‘Petra, wonder in de woestijn’

 

Churchill’s geheime Valentijn

Churchill’s geheime Valentijn 2014

2014_02_Valentine's-Late-2Wil jij weten wie Churchill’s geheime ‘Valentine’ was?
Maak dan een afspraak op 14 februari a.s. in de ‘Churchill War Rooms’ in Londen. Die avond kun je o.a. mee doen aan dans workshops onder leiding van de London Swing Dance Society. Hier leer de ‘Triple Step’, de ‘Lindy Hop’ of de ‘Lambeth Walk’ op de melodieën van bekende orkesten uit de jaren 40 van de vorige eeuw. Door de muziekkeuze van DJ ‘Vintage Mafia’ gaan de voetjes als vanzelf van de vloer.

‘Love letters’  

In de Mess van de WOII-officieren krijg je schrijftips om je eigen ‘love lettre’ extra glans te geven. Hier kun je ook luisteren naar vertellingen uit oorlogromances uit de eigen museumcollectie. Laat je inspireren en schrijf zelf een brief voor je lief.

Valentine’s LateChurchill War Rooms
Vrijdag 14 februari 2014
18.30 tot 21.30 uur – kosten £ 17,50 p.p.
Aub vooraf hier reserveren

Als je relaxt naar Londen wilt reizen, kan ik je de treinreis met de Eurostar vanaf Brussel naar Londen van harte aanbevelen.
Woon je in het westen van ons land dan is de aansluiting met NS HiSpeed vanaf Amsterdam, Den Haag of Rotterdam naar Brussel ook een optie.

2014: de groeten van Joep

Joep 7 winkelpuiAls je in Breda woont dat weet waarschijnlijk wie Joep uit de Boschstraat is. Ik ben op hem geattendeerd door Soren Kaplan, een van de internationale docenten aan de Imagineering Academy in Breda. Joep hanteert als tientallen jaren een zeer eenvoudig en zeer effectieve marketingbeleid. Als je voor het eerst zijn drogisterij bezoekt en een praatje met hem aangaat, deelt hij geluk met je. Je gaat daarna met een lach op je gezicht de winkel uit en ook nog eens twee cent rijker.

Joeop naam op vloer

Een bijzondere ontmoeting

Ik was in Breda met het idee het MoTi te bezoeken. Toen ik de Boschstraat in fietste dacht aan het verhaal dat Soren ons vier jaar geleden vertelde tijdens een college over ‘transformatie’. Hij liet een dia zien van de voorpui van een drogisterij en vertelde erbij dat het in Breda was. De Joep in mijn masterjaar herkende de winkel direct en riep, ‘dat is de winkel van drop van Joep’ aan de Boschstraat. Soren vertelde over de bijzondere ontmoeting met de hoog bejaarde ondernemer Joep. Een van de mooiste herinneringen was de cent die hij van Joep kreeg, voor Soren het beste besteedde marketingbudget dat je maar kunt bedenken. Door die cent bleef hij altijd aan Joep denken. En steeds als hij weer naar Breda komt, brengt hij een bezoek aan drogisterij ‘De blauwe winkel’.

Joep_1

Met Joep deel je geluk 

Voor ik het MoTi in loop, ga ik op zoek naar De Blauwe Winkel. Die tref ik aan op nr 82-84 in de Boschstraat. De linker etalage ligt vol spreuken, foto’s en dierbare herinneringen van Joep. In de kleine rechter etalage liggen drogisterij artikelen die je nergens meer kunt kopen, een soort mini-museum. Als ik de deur open, zie ik groot op de vloer voor me de letters ‘JOEP’. Zelf komt hij van achteruit de winkel naar me toe. Ik zie de mooie glazen dropflessen en koop lekkere ouderwetse honingdrop. Nadat ik al mijn inkopen bijeen heb, raken we aan de praat. Joep, ik mag geen mijnheer zeggen, neemt me mee naar een tafel achter in de winkel en daar staat een kist met allemaal kleine zakjes drop.

Een cent uit je geboortejaar

Als extraatje mag iedere klant een mini zakje dropjes uitkiezen. Ik zie de originele groene grutjes en mijn keuze is bepaald. Dan komt Joep met een tweede kistje. Dit is het kistje met de beroemde centen waarover Soren het had. Joep vraagt naar mijn geboortejaar en even later heb ik een cent uit 1960 in mijn handen. Daarna vraagt hij naar het geboortejaar van mijn partner en geeft me een zakje met een tweede cent. Als hij me deze cent aanreikt, zegt hij: ‘geluk geef je niet, geluk deel je’.

joep 2 dropdoos

Heb jij nog centen voor Joep?

Voor ik ga, vraag ik Joep of hij nog centen nodig heeft voor zijn centendoos. Hij kijkt me aan en begint te lachen ‘ja, centen zijn altijd welkom, zeker als het exemplaren zijn van voor 1948’. Dat laatste kan ik hem niet beloven, ik zeg hem toe dat ik een oproep op mijn blog zal plaatsen voor centen voor Joep. Zeg nu zelf ‘geluk geef je niet, geluk deel je ’.

OPROEP
Heb je nog centen in een kaart-pot of spaarvarken? Stuur ze naar Drogisterij De Blauwe Winkel, Boschstraat 82-84, 4811 GJ BREDA en deel je geluk met Joep. Alvast bedankt!

© tekst en foto’s Wilma Lankhorst