Op mijn verjaardag ben ik verrast met het boek Mrs. Degas van Arthur Japin. In een fictief verhaal neemt de schrijver je mee in een speciale fase in het leven van de beroemde Franse schilder Edgar Degas. In het nawoord beschrijft Japin kort en bondig de levensloop van verschillende personen uit het leven van de schilder. Ook onderzocht Japin verschillende schilderijen die Edgar Degas tijdens zijn verblijf in New Orleans heeft gemaakt. Ik heb deze musea benaderd. Het resultaat van deze online zoektocht ontdek je in mijn recensie van het boek Mrs. Degas.Lees verder Mrs. Degas – Arthur Japin→
Het fijne van een herdenkingsjaar is dat je eens diep in de sporen van een schilder kunt stappen. Dit jaar volg ik het spoor van Jan Mankes (1889-1920). Naast mooie Mankes-tentoonstellingen zijn er ook verschillende jubileum- en herdenkingsboeken verschenen. Drie titels zijn me opgevallen: Kijk Jan Mankes, Mankes de schilder van tederheid en het boek van Rob Møhlmann ‘In het spoor van Jan Mankes’. Deze laatste publicatie zal ik hieronder uitgebreid met je bespreken. Ik wens je een mooi Mankes-jaar.
In het voorjaar van 1986 opende het Stedelijk Museum in Amsterdam de museale tentoonstelling Haring 1986. Een bijzondere keuze omdat Haring bekend stond als street art en graffiti kunstenaar. Wat doet het werk van een artiest die kunst maakt voor en aan de rafelranden van de samenleving in een museum? In 1980 tekent Haring in de New Yorkse metro gangen met krijtjes op het zwarte papier dat daar hangt. Zwart papier op locaties waarvoor nog geen nieuwe commerciële adverteerders zijn gevonden. Hij hekelt de sociale (mis)toestanden, vraagt aandacht voor de aidsproblematiek en zet politieke thema’s op scherp. In 1982 wordt zijn werk getoond in een New Yorkse galerie en dat zorgt voor nog meer opschudding en voor nieuwe kansen. Kansen die hem o.a. naar ons land brengen.
Bekijk hier het interview Van Tracy Metz met Julia Gruen van de Keith Haring Foundation
Het boek is gebaseerd op de serie artikelen die Chris Reinewald in 1986 schreef voor het jongeren magazine Plug.
Alida Pott, (1927) geschilderd doot George Martens. St. De Ploeg
Alida Pott,
aangeraakt door een nieuw licht
Alida Pott is de eerste vrouwelijke kunstenaar (dameslid) in het kunstenaarscollectief De Ploeg. Dit jaar is het 100 jaar geleden dat in Groningen deze avant-garde beweging van zich liet horen. Reden voor een kleurrijk eeuwfeest, een speciale De Ploeg expositie in het Groninger museum èn een boek over Alida Pott. In de serie vrouwelijke kunstenaars wil ik je graag voorstellen aan de Groningse kunstenares Alida Jantine Pott. Door haar vroege dood is haar werk relatief onbekend. Dat is jammer want als je haar schilderijen, aquarellen en gouaches ziet, vergeet je haar volgens mij nooit meer.
Met het boek Aangeraakt door een nieuw licht, als belangrijkste informatiebron, laat ik je hier kennis maken met Alida Pott en haar rol binnen De Ploeg.
Het bijzondere van het boek ‘Aangeraakt door het licht, Alida Pott & De Ploeg’, is dat het een zoektocht is van twee kinderen die op latere leeftijd hun moeder en haar werk willen leren kennen. Als Alida in 1931 op 43 jarige leeftijd sterft, zijn haar zonen Rob en Thijs respectievelijk 8 en 3 jaar oud. Hun vader, schilder George Martens ‘pakt haar werk in’. Hierdoor ontdekken de jongens pas na zijn dood in 1979 het werk van hun moeder.
We herdenken de komende dagen 70 jaar Bevrijding. Er zijn recent veel nieuwe boeken en films verschenen om dit gedachtegoed levend te houden. Een van de publicaties is: ‘Rose’ een historische roman van Rosita Steenbeek. Ondanks het mooie weer zijn alle stoelen bij boekhandel Dekker van der Vegt in Nijmegen bezet. Rosita maakt haar opwachting in een rode jurk en met de voor haar zo karakteristiek gestifte lippen. Als ze begint te praten over haar grootmoeder Rose, vliegt de tijd voorbij. Met veel passie, soms met een brok in de keel, vertelt ze over het creatieproces van het boek en over het leven van haar grootmoeder tijdens de Tweede Wereldoorlog. Half Joods, in Keulen geboren, getrouwd met een Nederlandse dominee en vanaf 1931 woonachtig in Nederland. Haar advies – bevraag je ouders nu het nog kan over hun ervaringen in 1940-1945 – ga ik zeker opvolgen. Wat weet jij van je familiegeschiedenis in deze jaren?
