De ronde om Texel is in de zeilwereld een begrip. Het is de grootste catamaran (zeil)race ter wereld. Tijdens mijn recente bezoek aan dit eiland heb ik me door dit idee laten inspireren voor een alternatieve route: de kunstronde over Texel. Ik sprak met vijf kunstenaars op het eiland en bezocht Museum Kaap Skil. Heb jij al plannen voor de zomervakantie van 2020 in eigen land?
Lees verder Ontdek de kunstronde over Texel
Mijn eerste reis na de corona-lockdown bracht me naar het eiland Texel. Voor de rubriek Kunstenaar van de maand had ik daar een afspraak met beeldend kunstenaar Hélène Steenhof-Plasmans. Samen met haar man Wil woont ze sinds 2016 op dit Waddeneiland. Met veel energie en een enorm doorzettingsvermogen hebben ze hier samen een stolpboerderij gerestaureerd, een galerie opgezet en een beeldentuin ontworpen. Welkom op De Weezenplaats!
Hélène Steenhof: Mijn geboortestad is Rotterdam (1953). In 1962 verhuisden we naar Maassluis en vijf jaar later naar Reeuwijk. Hier heb ik mijn tienerjaren doorgebracht o.a. met zeilen op de Reeuwijkse plassen. Mijn enige zus (6 jaar ouder) was toen het huis al uit.
Mijn ouders waren zakenmensen en zeer reislustig. Door mijn vader kwam kunst in ons leven. Hij was geïnteresseerd in antiek, ons huis in Reeuwijk stond er vol mee. Mijn moeder vertegenwoordigde de creatieve kant van ons gezin. Zij kon prachtig borduren. Ikzelf was van kleins af aan creatief maar mijn talent kreeg toen geen kans om zich te ontwikkelen. De nadruk binnen mijn opvoeding lag op de vraag: “Hoe word je succesvol in een onderneming?”. Een opleiding aan de kunstacademie behoorde daardoor niet tot de mogelijkheden. Ook een opleiding in de paardenwereld werd mij niet gegund. Ik wilde dolgraag lesgeven op een manege of iets met paardenfokken gaan doen.
Als kind was ik altijd dol op dieren en ik wilde graag in de natuur zijn. Daar voelde ik me thuis. Maar van huis uit werd van mij verwacht dat ik ‘carrière’ zou gaan maken. Het werd me met de paplepel ingegoten. Via mijn eerste echtgenoot kwam ik in aanraking met automatisering. We begonnen samen een IT-bedrijf. Hij deed de technische ontwikkeling en ik zorgde voor de marketing en de verkoop van het product. Nadat hij in 1997 overleed, keek ik anders naar de wereld. Ik heb toen voor mezelf gekozen.
Mijn zoektocht begon. Ik wist dat ik creatief was maar ik wist niet goed waar mijn talenten lagen. Met schilderlessen, hakken en boetseren begon ik aan mijn zoektocht. In 2001 leerde ik mijn huidige echtgenoot, Wil, kennen en daarna verhuisde ik naar Baarn. Zo kwam ik terecht bij de Gooise Academie voor Beeldende Kunsten in Laren. Hier kon ik mijn zoektocht afsluiten. Ik had mijn bestemming gevonden: bronzen beelden maken werd mijn passie.
Hier kan ik heel kort en krachtig over zijn: mijn grote, onuitputtelijke inspiratiebron is de natuur en alles wat daar leeft en beweegt.
Sinds 2016 wonen we op Texel en omdat we een eigen beeldentuin en galerie hebben kent mijn tijdsbesteding twee seizoenen. Van november tot eind maart zijn mijn dagen gevuld met het creëren van nieuwe beelden. In deze periode maak ik tussen de tien en vijftien nieuwe werken. Daarnaast coördineer ik alle voorbereidingen voor het nieuwe (buiten)seizoen.
Vanaf 1 april tot 1 november is ‘Beeldentuin en Galerie De Weezenplaats’ drie dagen in de week geopend voor belangstellenden. Dan richt mijn dagbesteding zich op het optimaal presenteren van mijn werk in onze mooie tuin en de verkoop van de bronzen beelden.
Nee (lacht), ik heb mezelf nooit opgegeven of geprofileerd voor een wedstrijd om een prijs te winnen. In het creatieproces van mijn bronzen ligt mijn passie. Daarnaast word ik blij van de reacties van mensen op mijn beelden. Ik ben steeds weer geraakt als ‘beelden verbinden’.
Vóór we naar Texel zijn verhuisd, had ik enkele galerieën waar mijn werk vast in de collectie was opgenomen. Met de verhuizing naar het eiland, hebben we alle kunstwerken mee genomen, ze staan nu alleen op Texel in onze galerie en beeldentuin De Weezenplaats.
Ik speel al enige tijd met het idee om een boek uit te geven van mijn werk. Door de bouw- en verbouw van de stolpboerderij en het inrichten van de beeldentuin is het er nog niet van gekomen. Maar het is wel een grote droom die ik nog heb.
Het klinkt misschien eigenwijs maar ik bezoek zelf nauwelijks galerieën of tentoonstellingen. Ik heb een heel eigen stijl van werken ontwikkeld en ik wil me niet laten beïnvloeden door anderen.
De Film ‘Woman in gold’ kan ik iedereen aanbevelen. De nazi’s hebben in de Tweede Wereldoorlog in huizen van welvarende Joodse gezinnen waardevolle kunst gestolen. Maria Altmann, een sterke Joodse vrouw, wil 60 jaar na dato gerechtigheid. Het schilderij van haar tante Adele, gemaakt door Gustav Klimt (Wenen 1862-1918) , is een van de kunstobjecten die ten onrechte in het museum van Wenen hing. Vanwege alle tegenwerking vanuit Oostenrijk is uiteindelijk het beroemde schilderij naar Amerika verhuisd. Na deze rechtszaak zijn vele andere kunstwerken aan hun rechtmatige eigenaar terug gegeven.
Deze film raakt me omdat erkenning, respect en gerechtigheid belangrijke kernwaarden zijn in mijn leven.
Een boek dat ik iedereen kan aanbevelen is: ‘Mijn naam is Selma’. Dit is het uitzonderlijke verhaal van de Joodse verzetsvrouw Selma van de Perre. Ik bewonder de veerkracht en de levenslust van vrouwen die de gruwelen van concentratiekampen hebben meegemaakt én overleefd.
Door corona en de lockdown zat ik dit voorjaar, net als velen, thuis achter mijn PC. Alle onderzoek voor artikelen en contacten verliepen digitaal. Toen de eerste aanzet tot de versoepeling inzicht kwam, hebben we gezocht naar een eiland om onze horizon weer te verbreden. Tijdens de voorbereidingen op deze reis, kwam ik De Weezenplaats tegen. Toen ook nog eens duidelijk werd dat alle beelden door een vrouwelijke kunstenaar worden gemaakt, was dat voor mij het signaal voor een afspraak. Op de fiets vanuit Den Burg naar de Hoge Berg en daar opzoek naar (het) Doolhof 3. Ik werd ontvangen in een oase van groen en rust. Deze ervaringen moest ik met mijn lezers delen vandaar dat ik Hélène na de uitgebreide kennismaking heb gevraagd voor deze eervolle rubriek.
Sinds 2016, dus sinds we op Texel wonen, exposeer ik mijn bronzen beelden uitsluitend nog in mijn eigen galerie en beeldentuin De Weezenplaats. Aan de voet van de Hoge Berg, op een van de mooiste plekjes van het eiland, ligt de historische volledig gerestaureerde stolpboerderij De Weezenplaats. Wij zijn geopend van 1 april tot eind oktober op woensdag, donderdag en zaterdag vanaf 11.00 tot 17.00 uur.
Na de zomerstop, gaat deze rubriek in september weer verder. Laat je dan weer verrassen!
Wil je meer kunst op Texel zien, lees dan hier mijn verhaal over KunstZomerTexel.
Geniet van de zomer en heb het goed!
Bekijk hier DWDD special met Selma van de Perre.
© tekst Wilma Lankhorst
© gebruik van de afbeeldingen met dank aan Hélène Steenhof-Plasmans.
Het Groninger Museum bestaat dit jaar 25 jaar. Dit heugelijke feit wordt feestelijk gevierd met de tentoonstelling Mondo Mendini. De kleurrijke wereld van Mendini is een unieke, fantasierijke en wervelende feestlocatie. Na 25 jaar weet deze Italiaanse architect, kunstenaar en ontwerper ons nog steeds te verrassen. De hoofdarchitect van het Groninger Museum, Alessandro Mendini (1931-2019) heeft alle ruimte gekregen om zijn droomtentoonstelling te realiseren. Tot 30 augustus 2020 kun je deze droom zelf ervaren. Geniet deze zomer extra van kunst in eigen land.
Sneak preview video
“Mijn werk heeft nooit geneigd naar isolatie of overheersing; het is eerder labyrintisch en empathisch”.
uitspraak Alessandro Mendini (mei 2018)
Lees verder Feest met Mondo Mendini
De blikvanger op de eerste verdieping is het doek Museumbezoek (2017). Dit schilderij is 2,50 bij 1.60 meter, het grootste werk dat Van Dokkum tot op dat moment heeft gemaakt. De muren van het museum zijn leeg, we worden aangestaard door de bezoekers. Er is er zelfs een die een foto van ons neemt.
Er zijn maar een handvol levende kunstenaars in ons land met een eigen museum. Naast het Ton Schulten Museum in Ootmarsum, Museum Helmantel van schilder Henk Helmantel in Westeremden, Museum Møhlmann van schilder Rob Møhlmann in Appingedam is er het Marius van Dokkum Museum in Harderwijk. In het centrum van de oude Hanzestad staat het gebouw van de oude snijkamer van de voormalige universiteit van Harderwijk. Op dit historische pand liet van Dokkum zijn oog vallen. De liefde van Harderwijk voor het werk van Marius van Dokkum èn de wederkerige liefde van de kunstenaar voor de stad, komen samen op deze historische plek. Sinds mei 2018 ben je aan de Academiestraat van harte welkom in het museum. Van Dokkum werkt hier zelf soms op locatie. Hij heeft ook zelf de geluidsfragmenten ingesproken. Ga deze zomer naar Harderwijk en laat je verrassen.
De opening door André van Duin is door deze Gelderse Omroep vastgelegd op video.
boekrecensie
Het fijne van een herdenkingsjaar is dat je eens diep in de sporen van een schilder kunt stappen. Dit jaar volg ik het spoor van Jan Mankes (1889-1920). Naast mooie Mankes-tentoonstellingen zijn er ook verschillende jubileum- en herdenkingsboeken verschenen. Drie titels zijn me opgevallen: Kijk Jan Mankes, Mankes de schilder van tederheid en het boek van Rob Møhlmann ‘In het spoor van Jan Mankes’. Deze laatste publicatie zal ik hieronder uitgebreid met je bespreken. Ik wens je een mooi Mankes-jaar.
Lees verder In het spoor van Jan Mankes
In 1980 werd Breda mijn nieuwe woonplaats. Street art, was er toen nog nauwelijks te bekennen. Nu veertig jaar later is deze Brabantse stad een heuse street art attractie geworden. De motor achter deze ontwikkeling is Blind Walls Gallery. Een kleine 90 muurschilderingen vertellen de geschiedenis en verhalen van Breda. Je kunt dit museum op straat gratis ontdekken, individueel of samen met een groep en een gids. Voor mij een uitgelezen kans om 40 jaar na dato Breda weer eens te herontdekken.
Sneakpreview van mijn fietstocht door Breda
Lees verder Blind Walls Gallery Breda
Deel 2 – tweeluik 100 jaar Jan Mankes
In het herdenkingsjaar 100 jaar Jan Mankes worden overal in ons land activiteiten georganiseerd om deze schilder te eren. Op een speciale website staat een overzicht van het gevarieerde aanbod. Ook uitgevers hebben zich op de schilder ‘geworpen’. Maar liefst drie nieuwe boeken zagen het daglicht. Omdat de meeste musea pas weer vanaf 1 juni open zijn, neem ik je dit Pinksterweekend mee op een virtuele tour door Museum MORE.
Jan Mankes 1889-1920: De werkelijkheid niet.
Museum MORE in Gorssel is vanaf 1 juni 2020 weer open.
Denk er aan dat je je entreebewijs vooraf online hier reserveert.
Lees verder Jan Mankes 1889-1920: De werkelijkheid niet
Deel 1 – van het Jan Mankes tweeluik
Kijk Jan Mankes! Het is dit najaar 100 jaar geleden dat schilder Jan Mankes (1889 -1920) in het Gelderse Eerbeek overleed. Op allerlei locaties en op verschillende manieren wordt er dit jaar een eerbetoon aan hem gebracht. Helaas vraagt het coronavirus om aanpassingen van sommige plannen. Het is bizar dat Jan Mankes nu voor de tweede maal ‘de dupe is van een pandemie’. Daarom dit tweeluik als eerbetoon en om het eeuwfeest alvast een digitale start te geven. Mankes liet na zijn dood in 1920 een oeuvre na van zo’n 150 schilderijen, ongeveer 100 tekeningen en zo’n 50 prenten (etsen/grafiek). Wat is jouw favoriete werk van Jan Mankes?
Lees verder Jan Mankes eeuwfeest
Dit najaar wordt het weer Rock & Roll in Groningen. Het Groninger Museum heeft met de tentoonstelling The Rolling Stones – Unzipped de Europese primeur . Het wordt een expositie van èn over deze wereldberoemde rockband. Schrijf de data maar vast in je agenda: 14 november 2020 tot en met 28 februari 2021. Vanaf oktober 2020 kun je hier je Rolling Stones-ticket alvast online reserveren.
Lees verder THE ROLLING STONES – UNZIPPED
In het voorjaar van 1986 opende het Stedelijk Museum in Amsterdam de museale tentoonstelling Haring 1986. Een bijzondere keuze omdat Haring bekend stond als street art en graffiti kunstenaar. Wat doet het werk van een artiest die kunst maakt voor en aan de rafelranden van de samenleving in een museum? In 1980 tekent Haring in de New Yorkse metro gangen met krijtjes op het zwarte papier dat daar hangt. Zwart papier op locaties waarvoor nog geen nieuwe commerciële adverteerders zijn gevonden. Hij hekelt de sociale (mis)toestanden, vraagt aandacht voor de aidsproblematiek en zet politieke thema’s op scherp. In 1982 wordt zijn werk getoond in een New Yorkse galerie en dat zorgt voor nog meer opschudding en voor nieuwe kansen. Kansen die hem o.a. naar ons land brengen.
Bekijk hier het interview Van Tracy Metz met Julia Gruen van de Keith Haring Foundation
Het boek is gebaseerd op de serie artikelen die Chris Reinewald in 1986 schreef voor het jongeren magazine Plug.
Lees verder Amsterdamse avonturen van Keith Haring