Mijn eerste reis na de corona-lockdown bracht me naar het eiland Texel. Voor de rubriek Kunstenaar van de maand had ik daar een afspraak met beeldend kunstenaar Hélène Steenhof-Plasmans. Samen met haar man Wil woont ze sinds 2016 op dit Waddeneiland. Met veel energie en een enorm doorzettingsvermogen hebben ze hier samen een stolpboerderij gerestaureerd, een galerie opgezet en een beeldentuin ontworpen. Welkom op De Weezenplaats! 

Waar liggen je wortels en hoe zou je het gezin willen beschrijven waarin je opgroeide?

Hélène Steenhof: Mijn geboortestad is Rotterdam (1953). In 1962 verhuisden we naar Maassluis en vijf jaar later naar Reeuwijk. Hier heb ik mijn tienerjaren doorgebracht o.a. met zeilen op de Reeuwijkse plassen. Mijn enige zus (6 jaar ouder) was toen het huis al uit.
Mijn ouders waren zakenmensen en zeer reislustig. Door mijn vader kwam kunst in ons leven. Hij was geïnteresseerd in antiek, ons huis in Reeuwijk stond er vol mee. Mijn moeder vertegenwoordigde de creatieve kant van ons gezin. Zij kon prachtig borduren. Ikzelf was van kleins af aan creatief maar mijn talent kreeg toen geen kans om zich te ontwikkelen. De nadruk binnen mijn opvoeding lag op de vraag: “Hoe word je succesvol in een onderneming?”. Een opleiding aan de kunstacademie behoorde daardoor niet tot de mogelijkheden. Ook een opleiding in de paardenwereld werd mij niet gegund. Ik wilde dolgraag lesgeven op een manege of iets met paardenfokken gaan doen.

Kun je iets vertellen over je (kunst) opleiding en je artistieke vorming?

Als kind was ik altijd dol op dieren en ik wilde graag in de natuur zijn. Daar voelde ik me thuis. Maar van huis uit werd van mij verwacht dat ik ‘carrière’ zou gaan maken. Het werd me met de paplepel ingegoten. Via mijn eerste echtgenoot kwam ik in aanraking met automatisering. We begonnen samen een IT-bedrijf. Hij deed de technische ontwikkeling en ik zorgde voor de marketing en de verkoop van het product. Nadat hij in 1997 overleed, keek ik anders naar de wereld. Ik heb toen voor mezelf gekozen.

De zoektocht

Mijn zoektocht begon. Ik wist dat ik creatief was maar ik wist niet goed waar mijn talenten lagen. Met schilderlessen, hakken en boetseren begon ik aan mijn zoektocht. In 2001 leerde ik mijn huidige echtgenoot, Wil, kennen en daarna verhuisde ik naar Baarn. Zo kwam ik terecht bij de Gooise Academie voor Beeldende Kunsten in Laren. Hier kon ik mijn zoektocht afsluiten. Ik had mijn bestemming gevonden: bronzen beelden maken werd mijn passie.

Wat inspireert je het meest in je artistieke werk en waarom?

Hier kan ik heel kort en krachtig over zijn: mijn grote, onuitputtelijke inspiratiebron is de natuur en alles wat daar leeft en beweegt.

Hoe ziet een atelier/werkdag er voor je uit?

Sinds 2016 wonen we op Texel en omdat we een eigen beeldentuin en galerie hebben kent mijn tijdsbesteding twee seizoenen. Van november tot eind maart zijn mijn dagen gevuld met het creëren van nieuwe beelden. In deze periode maak ik tussen de tien en vijftien nieuwe werken. Daarnaast coördineer ik alle voorbereidingen voor het nieuwe (buiten)seizoen.
Vanaf 1 april tot 1 november is ‘Beeldentuin en Galerie De Weezenplaats’ drie dagen in de week geopend voor belangstellenden. Dan richt mijn dagbesteding zich op het optimaal presenteren van mijn werk in onze mooie tuin en de verkoop van de bronzen beelden.

Heb je ooit een prijs gewonnen of mee gedaan aan een expositie?

Nee (lacht), ik heb mezelf nooit opgegeven of geprofileerd voor een wedstrijd om een prijs te winnen. In het creatieproces van mijn bronzen ligt mijn passie. Daarnaast word ik blij van de reacties van mensen op mijn beelden. Ik ben steeds weer geraakt als ‘beelden verbinden’.
Vóór we naar Texel zijn verhuisd, had ik enkele galerieën waar mijn werk vast in de collectie was opgenomen. Met de verhuizing naar het eiland, hebben we alle kunstwerken mee genomen, ze staan nu alleen op Texel in onze galerie en beeldentuin De Weezenplaats.

Is je werk ooit gepubliceerd in een boek?

Ik speel al enige tijd met het idee om een boek uit te geven van mijn werk. Door de bouw- en verbouw van de stolpboerderij en het inrichten van de beeldentuin is het er nog niet van gekomen. Maar het is wel een grote droom die ik nog heb.

Welk museum heb je recent bezocht en waarom zou je mij een bezoek hieraan willen aanraden?

Het klinkt misschien eigenwijs maar ik bezoek zelf nauwelijks galerieën of tentoonstellingen. Ik heb een heel eigen stijl van werken ontwikkeld en ik wil me niet laten beïnvloeden door anderen.

Welke film en boek zou je me willen aanbevelen en waarom?

De Film ‘Woman in gold’ kan ik iedereen aanbevelen. De nazi’s hebben in de Tweede Wereldoorlog in huizen van welvarende Joodse gezinnen waardevolle kunst gestolen. Maria Altmann, een sterke Joodse vrouw, wil 60 jaar na dato gerechtigheid. Het schilderij van haar tante Adele, gemaakt door Gustav Klimt (Wenen 1862-1918) , is een van de kunstobjecten die ten onrechte in het museum van Wenen hing. Vanwege alle tegenwerking vanuit Oostenrijk is uiteindelijk het beroemde schilderij naar Amerika verhuisd. Na deze rechtszaak zijn vele andere kunstwerken aan hun rechtmatige eigenaar terug gegeven.

Deze film raakt me omdat erkenning, respect en gerechtigheid belangrijke kernwaarden zijn in mijn leven.

Een boek dat ik iedereen kan aanbevelen is: ‘Mijn naam is Selma’. Dit is het uitzonderlijke verhaal van de Joodse verzetsvrouw Selma van de Perre. Ik bewonder de veerkracht en de levenslust van vrouwen die de gruwelen van concentratiekampen hebben meegemaakt én overleefd. 

Mijn relatie met de kunstenaar

Door corona en de lockdown zat ik dit voorjaar, net als velen, thuis achter mijn PC. Alle onderzoek voor artikelen en contacten verliepen digitaal. Toen de eerste aanzet tot de versoepeling inzicht kwam, hebben we gezocht naar een eiland om onze horizon weer te verbreden. Tijdens de voorbereidingen op deze reis, kwam ik De Weezenplaats tegen. Toen ook nog eens duidelijk werd dat alle beelden door een vrouwelijke kunstenaar worden gemaakt, was dat voor mij het signaal voor een afspraak. Op de fiets vanuit Den Burg naar de Hoge Berg en daar opzoek naar (het) Doolhof 3. Ik werd ontvangen in een oase van groen en rust. Deze ervaringen moest ik met mijn lezers delen vandaar dat ik Hélène na de uitgebreide kennismaking heb gevraagd voor deze eervolle rubriek.

Waar is je werk in 2020 te zien?

Sinds 2016, dus sinds we op Texel wonen, exposeer ik mijn bronzen beelden uitsluitend nog in mijn eigen galerie en beeldentuin De Weezenplaats. Aan de voet van de Hoge Berg, op een van de mooiste plekjes van het eiland, ligt de historische volledig gerestaureerde stolpboerderij De Weezenplaats. Wij zijn geopend van 1 april tot eind oktober op woensdag, donderdag en zaterdag vanaf 11.00 tot 17.00 uur.

Wordt vervolgd

Na de zomerstop, gaat deze rubriek in september weer verder. Laat je dan weer verrassen!

Wil je meer kunst op Texel zien, lees dan hier mijn verhaal over KunstZomerTexel.
Geniet van de zomer en heb het goed!

Bekijk hier DWDD special met Selma van de Perre.

© tekst Wilma Lankhorst 
© gebruik van de afbeeldingen met dank aan Hélène Steenhof-Plasmans.