In de laatste maand van dit bijzondere jaar 2020 is het podium voor Slavica Sekuloski. Zij is een contact dat we via de corona-maatregelen hebben leren kennen. Eind augustus waren mijn partner en ik 30 jaar getrouwd. We droomden al ruim anderhalf jaar van een groot feest in onze tuin. Dat grote feest kwam er niet omdat onze nationale Covid-troika, Mark, Hugo en Ferd met aangescherpte maatregelen kwamen. Daardoor kwam kunstenares Slavica op ons pad. Deze mooie ontmoeting wil ik in deze feestmaand graag met je delen.
Waar liggen je wortels?
Slavica Sekuloski : Ik ben geboren in Belgrado voormalig Joegoslavië (nu Servië ). Mijn vader was ingenieur t.a.v. snelwegen, vliegvelden, tunnels en bruggen. Hij was vaak weg voor zijn werk en reisde ook regelmatig naar het buitenland. Mijn moeder was thuis met ons, mijn zusje en ik. Op de lagere school werd veel aandacht gegeven aan zingen, dansen en tekenen.
Tijdens onze tekenles klonk er altijd klassieke muziek op de achtergrond. Mijn teken-juf had zelf de kunstacademie gevolgd en zij stimuleerde mij om meer te tekenen. Wij hadden thuis weinig speelgoed, een pop en een beer. Maar ik had wel veel papier en potloden waarmee ik kon tekenen. Ons lagere schoolsysteem begon vanaf de leeftijd van 6-7 jaar en ging door tot 14-15 jaar: acht jaar dus in plaats van de zes in Nederland. Op school heerste een goede discipline en wij kregen volop naschoolse activiteiten aangeboden zoals zingen, toneelspelen, muziek maken, gedichten schrijven of sporten. Mijn moeder zong voor ons vaak Macedonische traditionele liederen. Ik zing die op mijn beurt weer voor mijn kinderen en kleinkinderen. Onze familie telt veel schrijvers en kunstenaars.
Kun je iets vertellen over je artistieke vorming?
Ondanks mijn passie voor het tekenen, moest ik van mijn vader naar de middelbare economische school. Mijn liefde voor de kunst bleef ook in deze jaren overeind. Toen ik daarna aan de HEAO begon, werd ik verliefd op een Nederlandse jongen. Een jaar later, in 1979, ben ik naar Nederland verhuisd. Hier heb ik me aangemeld voor de toenmalige kunstacademie in Arnhem. Op de school die nu (internationaal) bekend is als ArtEZ heb ik de vierjarige mode-opleiding gevolgd en succesvol afgerond. Voor modeltekenen had ik altijd een negen. Het was een mooie tijd.
Wie of wat inspireert je het meest in je werk en waarom?
Natuur, mensen en stilleven zijn altijd mijn thema’s voor een kunstwerk. Eigenlijk ervaar ik alles om me heen als een onderwerp om te schilderen. In mij brandt altijd een intens VERLANGEN. Een sterke drang om iets te maken, te creëren of om te tekenen. Veel oude meesters ‘zijn mijn leraren’: Rembrandt, Rafaël, Michelangelo, Goya, Rubens, Modigliani, Dali, Cézanne, Monet, Ingres enzovoort.
Ik houd van realisme, impressionisme en figuratieve kunst. Zelf maak ik veel figuratieve schilderijen, realistische stillevens en portretten, gestileerde landschappen. Ik schilder veel portretten in opdracht in verschillende stijlen en materialen: aquarel, pastelkrijt, acrylverf en olieverf op water basis.
Daarnaast maak ik etsen-aquatint op zinkplaat, hiervoor gebruik ik een oude verbouwde waswringer. Tot slot boetseer ik ook graag portretten in bijenwas, die daarna worden gegoten in brons.
Hoe ziet een werkdag er voor je uit?
Mijn atelier heb ik aan huis. Het is een grote serre met veel daglicht. Hier begin ik elke dag vanaf 10 uur te schilderen. Vaak ga ik door tot laat in de avond. Ik stop af en toe om te eten en te drinken of als ik bezoek krijg. Ik geniet van mijn werk. Al 30 jaar doe ik mee aan ‘Culturele Zondag Doesburg . Deze kunst- en atelierroute wordt elke eerste zondag van de maand gehouden. Wie het leuk vind om mijn werk te zien, is van harte welkom in mijn atelier in Doetinchem.
Heb je ooit een prijs gewonnen of mee gedaan aan een expositie?
In 2009 ben ik gevraagd om mee te doen in het televisieprogramma “Sterren op het doek”. Dat was een mooie ervaring. Eerlijk gezegd doe ik niet graag mee aan wedstrijden. Enerzijds is het de spanning die zo’n wedstrijd bij me oproept en anderzijds ben ik gewoon te druk met mijn schilderwerk. Daarnaast ben ik erg gevoelig voor kritiek en vind ik wedstrijden niet zo belangrijk.
Welk museum heb je recent bezocht en zou je mij willen aanraden?
Met enige regelmatig bezoek ik tentoonstellingen van oude meesters. Met mijn dochter heb ik o.a. de Hermitage bezocht: prachtige portretten van prinsessen van het Russische hof, mooi geschilderde gezichten, jurken, juwelen … alles. Het was zo mooi en intens om dit alles van dichtbij te zien.
Welk boek of festival zou je me willen aanbevelen?
Het laatste boek dat ik gelezen heb is: ‘Mijn geniale vriendin’ van Elena Ferrante, een Italiaanse schrijver. Ze heeft een mooie schrijfstijl en ik ontdekte veel overeenkomsten met mijn jeugd.
Ieder jaar breng ik de zomermaanden door in Ohrid-Macedonië. Daar bezoek ik het Ohridzomerfestival. Dit evenement duurt zes weken, met steeds twee uitvoeringen per avond. Je hebt daarbij de keuze uit tussen opera, klassieke muziek, traditionele dans en zang, kamermuziek, pop en rock, jazz en flamenco, drama en musical. Liefhebbers kunnen er iedere avond wel naar toe. De toegangsprijzen variëren van € 5,- tot € 15,-. Het zijn prachtige ervaringen in het amfitheater dat wordt verlicht door het maanlicht en met het glinsterende water op de achtergrond.
Mijn relatie met de kunstenaar
Zoals in de opening gezegd kwam Slavica deze zomer in ons leven. Ik was op zoek naar een alternatief voor het 30-jarige huwelijksfeest dat we helaas niet met familie en vrienden konden vieren. Via de lokale krant kwam ik op een idee om onze mijlpaal anders te herdenken. Slavica zou in het Stadsmuseum Doetinchem portretten schilderen. Ik heb haar een mail gestuurd en al snel volgde er een uitnodiging om haar in haar atelier op te zoeken. Het geheim van mijn cadeau moest ik helaas vroegtijdig prijsgeven omdat manlief mee zou gaan voor een poseer sessie. Na die eerste warme kennismaking hebben we vaker contact gehad met o.a. als resultaat twee portretten van onszelf. Ik kan deze leuke ervaring iedereen aanbevelen. Hier vind je haar contactgegevens.
P.S.
Als je bij Slavica binnenkomt, is het alsof je een museum inloopt. De wanden hangen vol met schilderen waarvan de thema’s variëren van Venetiaanse-maskers en het Macedonische landschap tot portretten en stillevens.
Waar is Slavica’s werk in 2021 te zien?
In verband met corona zijn er nog geen nieuwe data en activiteiten bekend. Via mijn site houd ik je op de hoogte als er weer een expositie van haar werk is of wanneer ze weer een portretsessie houdt.
Wordt vervolgd…
In 2021 krijgt deze populaire rubriek zeker een vervolg.
Het blijft nog even een verrassing wie de volgende kunstenaar van de maand februari wordt.
© tekst en foto’s Wilma Lankhorst
© gebruik van de afbeeldingen met dank aan Slavica Sekuloski.
