Rosemin Hendriks in Museum MORE

Voor mijn serie ‘vrouwelijke kunstenaars’ heb ik nieuwe bijdrage ontdekt in Museum MORE in Gorssel. In de serie ‘Tijdelijke tentoonstellingen met (jonge) hedendaagse kunstenaars’ is na Arnout Killian de grote zaal nu voor Rosemin Hendriks. Zij werd in 1968 en Velp geboren en droomde er van een goede, ruige schilder te worden. Ruim twintig jaar maakt ze getekende zelfportretten op een groot formaat. In eerste instantie puur in zwart-wit, in de laatste jaren af toe verrijkt met kleur. De expositie ‘Could it be me’ geeft een fraai overzicht van Hendriks door de jaren heen. Nog tot 9 oktober 2016 te zien in Museum MORE in de Achterhoek.

Sneak preview

Foto als uitgangspunt

In de zaal staat een grote TV-scherm waarop doorlopend een 11 minuten durende video van de kunstenaar wordt vertoond. De recensent van de Gelderlander vroeg zich af of dit wel nodig was. Ik vind van wel, want al kijkend en luisterend naar de kunstenaar zelf krijg ik meer begrip voor haar werkwijze en werk. Het is wel interessant om eerst de tekeningen aandachtig te bekijken, en je daarbij af te vragen: Wat zie ik, wat verandert er? Als je daarna de video bekijkt en tot slot nog eens langs de werken loopt, geeft dat mijns inziens een extra dimensie, een extra beleving laag. Hendriks begint altijd met een foto en vervolgens begint ze met haar linker oog, gevolgd de linker wenkbrauw om daarna over te stappen naar rechts. Ze hoopt dat wat er op het papier verschijnt, haar mee neemt, dat de lijnen een eigen leven gaan leiden. Al werkend transformeert ze haar zelfbeeld en geeft ze het eindresultaat iets raadselachtigs mee.

Zwart-wit

Hendriks heeft zich in de afgelopen 20 jaar al allerlei manier herschapen in een ander wezen. Terwijl ze werkt, voelt het alsof er iets insluipt waardoor er steeds weer een andere vrouw ontstaat. In de documentaire zegt ze daarover: “Soms wordt het een Oost-Duitse huishoudster soms een Amerikaanse glamourprinses”. Rosemin maakt zich zelfportretten om haar ziel en zaligheid met de wereld te delen. Deze werken zijn voor haar geen romantische zelfexpressie. Ze zoekt geconcentreerd naar fascinerende vormen.

Voor Hendriks is het een uitdaging of ze zichzelf kan blijven herkennen in het eindresultaat. Maar ze vertelt ook dat het ook zo maar kan gebeuren dat ze iemand is geworden op wie ze helemaal niet wil lijken. Ze vindt van zichzelf dat ze niet hoeven te lijken en dat ze tijdens het creatieve proces meedogenloos mag zijn. Je zou de serie in deze zaal als een stripverhaal vol types kunnen zien, die zichzelf niet gemakkelijk prijsgeven. In de eerste vijftien jaar werkte ze uitsluitend in zwart-wit. De laatste tijd voegt ze soms een kleur toe: rode lippen, groenbruine ogen en of vlakken geel haar.

Mijn ervaringen:

• In de mooie, open beneden zaal met glazenwand naar de tuin biedt Museum MORE jonge kunstenaars een prachtige ambiance voor een solo-expositie.
  Deze tentoonstelling is klein en compact en geeft samen met de video een goed beeld van de kunstenaar en haar aanpak.
• Door het grote formaat, komen de portretten indringend op me over. De ogen trekken me naar het werk, je loopt niet ongemerkt aan een Hendriks voorbij.
• De werken in puur zwart-wit vind ik spannender dan de latere portretten waarin kleur is toegevoegd. Soms leiden de kleuren me af.

‘Could it be me’ van Rosemin Hendriks is nog tot 9 oktober 2016 te zien in Museum MORE in de Achterhoek.  Entree € 3 als je in het bezit bent van een Museumkaart

In de serie ‘Tijdelijke tentoonstellingen met (jonge) hedendaagse kunstenaars’ wordt, Rosemin Hendriks later dit jaar op gevolgd door Isabelle Werkhoven.

© tekst en video Wilma Lankhorst
© Foto’s met dank aan Museum MORE en Rosemin Hendriks