Het zelfportret is een heel eigen werkveld binnen de schilder- en tekenkunst. Kunstenaars die bekend zijn om hun veelheid aan zelfportretten zijn o.a. Rembrandt van Rijn, Vincent van Gogh en Philip Akkermans. Ook voor vrouwelijke kunstenaars was het een geliefd genre, denk hierbij aan Frida Kahlo, Käthe Kollwitz, Charley Toorop en fotografe Cindy Sherman. De een gebruikt het zelfportret als studieobject, de ander als onderzoeksmethode naar nieuwe inzichten en/of het leren uitdrukken van wisselende emoties. Het zelfportret werd ook gebruikt als promotiemiddel. Een kunstwerk om je eigen kennis- en kunde te laten zien aan (potentiële)opdrachtgevers. Ik vind het een intrigerend fenomeen. Daarom ben ik ook heel blij dat ik jullie deze maand mag voorstellen aan Rosemin Hendriks. Zij heeft een heel eigen teken oeuvre ontwikkeld waarbij ze een nieuwe tekening steeds begint bij een element van haar gezicht. Ik wens je een mooie ontmoeting.

Waar liggen je wortels?

Rosemin: Ik ben in het Gelderse Velp geboren (1968) en kom uit een warm, enigszins chaotisch gezin. Mijn vader en moeder zijn beiden kunstenaars en hun twee kinderen zijn dat ook geworden. Als kleine kinderen fietsten wij rond in hun atelier. Zo zagen wij onze ouders hun werken maken. Ze namen ons ook mee naar openingen en tentoonstellingen in galeries en musea. Aandacht voor verwondering, schoonheid en creativiteit was in ons gezin vanzelfsprekend.

Kun je iets vertellen over je kunstopleidingen?

Na de middelbare school heb ik in Arnhem op de Kunst academie (nu ArtEZ) afdeling Vrije Kunst gevolgd. Daarna ben ik aangenomen op De Ateliers in Amsterdam. Dit was een masteropleiding van twee jaar.

Wie of wat inspireert je het meest in je artistieke werk en waarom?

Ik maak tekeningen met houtskool, meestal van mijn eigen hoofd. Onderweg in de tekening van de ogen tot de neus en de kin komen ook heel andere dingen op papier terecht. Dat zijn indrukken en beelden die ik zie en fotografeer tijdens wandelingen met de hond in het park. Zoals weerspiegelingen in vijvers en reflecties van de omgeving in glanzende auto’s. Soms maak ik een uitstapje en maak ik tekeningen van die foto’s zelf, bijvoorbeeld van zwanen, een hert of van een enkele eend.

Hoe ziet een werkdag er voor Rosemin Hendriks uit?

Een werkdag begint met een uitgebreide wandeling en ik ga nergens naar toe zonder mijn camera. ‘Het kijken’ staat bij mij nooit op uit. Ik maak foto’s als ik onderweg ben met de trein. Of tijdens het koken, de afwas en op straat. Een ander gedeelte van het werk vindt plaats achter de computer. Financiële afhandelingen, correspondentie en beheer van de foto’s.

Workshops

Daarnaast geef ik ook workshops op verschillende plekken en binnenkort ook in mijn eigen atelier. Het tekenen in het atelier zelf is vaak versnipperd, maar daardoor niet minder intensief. Het moet gebeuren tussen alle bedrijvigheid door, de dagelijkse dingen die ook om aandacht vragen. Tenzij er een deadline staat en al het andere moet wijken. Dan is het ’s ochtends, ‘s avonds en ’s middags werken. Waarna op ander gebied meestal weer van alles moet worden ingehaald.
Ik vind het fijn om muziek te luisteren en sta met een glas thee in mijn hand te kijken naar de tekening aan de wand. Mijn atelier is onder ons huis, in het souterrain. Dat is mijn eigen plek, het is fijn daar te zijn

Heb je ooit een prijs gewonnen en mee gedaan aan een exposities?

Ja, in 1996 heb ik de SNS Bank Biënnale Gelderland Prijs gewonnen.
Mooie overzichtstentoonstellingen waren die in het Haags Gemeentemuseum (2004) en de solotentoonstelling Could it be Me? in Museum MORE in Gorssel in 2016. Recent zat ik in de groepstentoonstelling Pick Me in de prachtige tentoonstellingsruimte van collectie DE.GROEN in Arnhem. 

Het wordt tijd voor een nieuw boek…

In 2000 is een boek over mijn werk uitgegeven door Brand en Brand Boeken. De publicatie “Rosemin Hendriks”, is inmiddels uitverkocht. Het wordt dus tijd voor een nieuwe.

Mijn werk staat ook in catalogi van een aantal groepsexposities, bijvoorbeeld in All About Drawing van curator Arno Kramer en Diana Wind (2011, WBooks), en Spiegeloog, over zelfportretten (curator Mirjam Westen). Een bijzonder project was Een zacht geruis, van PLAATSMAKEN. In dit project werd het werk van zeven kunstenaars in zeven Gelderse kastelen geëxposeerd.

Welke tentoonstelling zou je me willen aanraden?

In februari j.l. is Sense of Drawing III  geopend, in Projectruimte BMB in Amsterdam Dit lijkt mij zeer de moeite waard.

noot WL: Arno Kramer heeft 16 kunstenaars uitgenodigd. Deze tentoonstelling duurt t/m 29 februari 2020. Op het moment van dit interview is Rosemin er nog niet geweest.

Welke film zou je me willen aanbevelen en waarom?

De animatiefilm ”Mind my mind”, staat op mijn lijstje. Deze korte animatiefilm is gemaakt door Floor Adams uit Nijmegen. In deze film neemt Adams je mee in de belevingswereld van een jongen met autisme. Ik ken Floor Adams niet persoonlijk maar ze woont in Nijmegen en heeft net als ik op ArtEZ (vrije kunst) gezeten. Ik hoor veel goede dingen over deze film. Deze animatie is genomineerd voor verschillende prijzen. Ik ben er heel benieuwd naar.

Mijn relatie met de kunstenaar

In Museum MORE in Gorssel zag ik het werk van Rosemin Hendriks voor het eerst in de tentoonstelling Could it be me? (2016). Eén grote ruimte waarvan de muren werden gevuld met grote portretten. Elke tekening had iets anders dat om aandacht vroeg. Ondanks dat het grote werken waren, dwongen de afbeeldingen je om naar details te kijken zoals een oog met daarin een miniatuur, reflecties in brillenglazen of lippen die van kant lijken.

Stadsmuseum Doetinchem

Net na onze verhuizing van Nijmegen naar Doetinchem zag ik aan aankondiging voor een tentoonstelling in het Stadsmuseum :  Zij-Hij Gelderland was de tweede loot van de samenwerking tussen zeven (kleinere) Gelderse musea. In de editie van 2019 stond de vrouw centraal in Zij-Hij Gelderland. En tijdens de opening sprak ik Rosemin persoonlijk. Toen ik me voorstelde moest Rosemin lachen. Ze dacht direct aan een selfie die ik had gemaakt na mijn bezoek aan Could it be me? in de trein.

Waar is je werk in 2020 te zien?

Mijn eerstvolgende project is Inside Outside Art. Dit is een samenwerkingsproject tussen kunstenaars en cliënten van GGNet, zogenaamde “outsider” kunstenaars. De opening is op 17 april 2020 in het Atelier GGNet in Warnsveld en de expositie duurt tot 26 April. De informatie over deze expositie staat op dit moment helaas nog niet op de website.

Line Up 2020 – van 3 t/m 13 September 2020 aan de Lauriergracht 80 in Amsterdam. Expositie samen met twee ArtEZ studiegenoten Wouter van Riessen en Mattijs van Den Bosch. I.v.m. Civid 19 je komst vooraf even aanmelden per mail: lineupexpo@gmail.copm 

Kijk voor meer details op de website van Rosemin. 

© tekst en video Wilma Lankhorst
© gebruik van de afbeeldingen met dank aan Rosemin Hendriks en enkele foto's van Dick Brouwers.

Meer lezen over Outsider Art?

Lees hier mijn ervaringen in het Outsider Museum Amsterdam en op de speciale expositie Touch. 

Na mijn bezoek aan de tentoonstelling Could it be me? heb ik onderstaande video-impressie gemaakt.