Het is heel fijn dat in deze tijd waarin velen van ons zoeken naar een nieuwe balans, de rubriek Kunstenaar van de maand een vast en vertrouwd gegeven is op deze kunst website. Het doet me een groot plezier je deze maand voor te stellen aan Ann Hoogendoorn. Ze volgde haar hart door op latere leeftijd alsnog teken- en schilderlessen te nemen. Daarna voltooide ze met succes de kunstacademie en nu vult ze haar dagen met schilderen, teken en schrijven.

Waar liggen je wortels?

Ann Hoogendoorn: Ik ben in Zeist (1963) geboren. Met mijn ouders ben ik vier keer binnen de landsgrenzen verhuisd. Daarna ben ik nog vaak verhuisd o.a. naar Londen, Curaçao en (Brits) Guyana. Mijn wortels zijn een beetje bereisd.   

Hoe zou je het gezin beschrijven waarin je opgroeide?

Conventioneel. Mijn moeder, geschoold als kindermeisje, is introvert en creatief. Zij werd huisvrouw en cijferde zichzelf weg. Mijn vader was expressief, hij was officier. Hij was aanwezig, kluste en tuinierde graag. Ik heb drie broers en ben als tweede kind de enige dochter. De boodschap was toen toch wel ‘dat er een man zou komen die in mijn onderhoud zou voorzien’. Mijn opleiding was daardoor van ondergeschikt belang. Het was toen ook niet de bedoeling van je hobby je werk te maken.

Was er aandacht voor kunst en creativiteit?

Voor kunst was er geen aandacht. Ik had wel een aangetrouwde oom die beeldhouwer was. In zijn atelier heb ik ooit een dag met een brood klei gewerkt. Zonder aanwijzingen heb ik daar misschien wel voor het eerst de ruimte en vrijheid gevoeld waar ik zo naar verlangde. Een wens om, wat ik nu noem, te kunnen verinnerlijken. Zonder aandacht vragend commentaar en zonder tussendoor te moeten zorgen. Me even voor niets anders verantwoordelijk te voelen dan voor wat mijn eigen creatie me te vertellen had.
Het heeft daarna nog lang geduurd voor ik mijn creativiteit, zelf serieus zou gaan nemen. Om uiteindelijk deze creativiteit op een ander plan te tillen, dan mijn creatieve oma’s en moeder dat hebben kunnen doen.

Kun je iets vertellen over je artistieke vorming?

Na mijn dertigste volgde ik drie jaar intensief teken- en schilderlessen. Daar werd mijn talent wel gezien én gestimuleerd. Als een spons nam ik alles op. Op mijn 33e ging ik voor het eerst naar een kunstmuseum en daar zag ik werk van Jan Sluijters. Sluijters schilderde tot mijn verwondering alle kleuren in de huid. Welke huidskleur maakte niet uit! Ik bleef er gefascineerd met mijn neus bovenop staan. Niet wat Sluijters schilderde maar hoe hij schilderde heeft me gestimuleerd. Ik vond het geweldig en mijn honger om verf en pigmenten te mengen is gebleven. Als ik kleuren zie, nu vooral in de natuur, wil ik mengen! Mijn droom maakte ik alsnog waar en ging op mijn 37e naar de kunstacademie en studeerde in 2005 af. Toen begon mijn eigen leven, een leven waarin ik schilder, teken en schrijf.

Welke kunstopleiding heb je gevolgd?

Eerst de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht, Faculteit Autonome Beeldende Kunst en Vormgeving. Daarna de SPSO-Academie voor integrale Menswetenschappen, Opleiding tot kunstzinnig counselor.

Wat inspireert je het meest in je werk en waarom?

Rust, ruimte en alleen zijn heb ik nodig om te horen wat zich aandient en wat vormgegeven wil worden. Ik gebruik kleine dummy’s voor aantekeningen, schetsen en ingevingen, die later weer tot inspiratie dienen. Ook lees ik graag biografieën van kunstenaars en kijk ik naar kunstdocumentaires op het internet. Daardoor voel ik me gestimuleerd. Meestal word ik meer aangetrokken door het gegeven hoe werk gemaakt is dan wat er is gemaakt.
Techniek en materiaal dagen me uit om te experimenteren. Zo vond ik bijvoorbeeld inspiratie in het werk van de Egyptische kunstenares Ghada Amer en Juul Kraijer. 

Inkttekeningen en mistschilderijen

Nu ik minder kleurrijk werk maak met mijn Ana inkttekeningen en mistschilderijen, is mengen nog belangrijker. Daarnaast lees ik veel. Literaire romans, oosterse en westerse filosofie, (diepte) psychosociale menswetenschappen en communicatie. Ik houd van graphic novels, omdat deze me helpen gevoels- en gedachtegangen te plaatsen. Mogelijke verandering in perspectief te duiden. Ik ben een voorstander om eigen beeld en taal in steeds grotere samenhang te krijgen. Zo verdiep én verbind ik mezelf.

Hoe ziet je werkdag er uit?

Geen dag is hetzelfde. Ik leef/woon/werk/lees en kook, zonder tv, met mijn werktafel/schildersezel/materiaal(kasten) en boeken om me heen in mijn doorzonatelier. Achter het huis heb ik een kleine expositieschuur Chambre d’Amis Deze ruimte is één keer per maand een weekend open. In mijn tuin maak ik mijn hoofd leeg met onkruid wieden en/of blad ruimen. Ook trek ik graag de Ooijpolder in als ik nog meer ruis wil loslaten.

Heb je ooit mee gedaan aan een expositie ?

Ik heb verschillende kleinschalige solotentoonstellingen gehad. Meestal in restaurants, in conferentiecentra en in wachtkamers. Daarnaast heb ik vaak meegedaan aan open atelierroutes. In expositieruimte Chambre d’Amis in Utrecht en later in de Ooij(polder) bij Nijmegen heb ik verschillende solo- en gezamenlijk tentoonstellingen georganiseerd. 

Mijn eerste Ana^®  boek 

Aan mijn eerste Ana^®  (kunst) boek, wordt nu gewerkt. Ana’s zijn inkttekeningen met zelfgeschreven haiku’s, die ik sinds begin 2018 maak. Dit boekje hoop ik zaterdag 19 september 2020 tijdens de Open Atelierroute van het 3 Oeverfestival te presenteren.

Welk boek wil je me aanbevelen en waarom?

Mijn tip: de boeken van Joke J. Hermsen, bijvoorbeeld Stil de Tijd. Hermsen is een inspirerende filosoof met heel veel kennis. Het is heerlijk als iemand anders veel bestudeerd heeft en dit toegankelijk heeft gemaakt door boeken te schrijven. Ik ben daar dankbaar voor.

Mijn relatie met de kunstenaar

Ann sprak me aan na een rondleiding door de expositie Sometimes I Wonder van Mark Brusse in Museum Het Valkhof in Nijmegen. Er ontstond een leuk gesprek waarbij ik haar attendeerde op mijn blog. Ann vroeg me hoe ik het werk van Mark Brusse kende. Ik vertelde haar van de twee persoonlijke ontmoetingen die ik met de kunstenaar had gehad. Daardoor kon ik enkele persoonlijke aanvullingen geven tijdens de rondleiding door de expositie. Daarna vertelde ze dat ze zelf ook kunstenaar is. Ik heb haar site bekeken en vond het erg leuk om haar uit te nodigen voor deze maandelijkse rubriek. Zie hier het resultaat van een mooie ontmoeting.

Ik vraag de kunstenaars altijd om tips voor musea, tentoonstellingen of boeken. Die tips volg ik zelf op omdat ik het inspirerend vind om zelf nieuwe ideeën op te doen. Zo ook het boek van Joke Hermsen, Stil de tijd. In deze tijd van corona-thuisblijf-beleid een boeiend boek om te lezen. Hier een korte introductie zodat je zelf kunt bepalen of dit iets voor je is. Het boek is als e-book te bestellen bij je favoriete boekhandel. Ik wens de mooie uren van bezinning!

Waar kun je het werk van Ann in 2020 zien?

Alle genoemde activiteiten zijn onder voorbehoud i.v.m. het regeringsbeleid omtrent het coronavirus. Kijk op de websites voor meer details.

Seizoensexposities (verschillende kunstenaars)
in de kleine expositieschuur Chambre d’Amis in de Ooij(polder)

Iedere 1e volle weekend van de maand van 13 tot 17 uur
Kijk hier voor meer details.

Presentatie eerste Ana boekje

Dit staat gepland op zaterdag 19 september 2020, tijdens de Open Atelierroute van het 3 Oeverfestival 2020. Locatie Atelier Ann Hoogendoorn, Ooij (bij Nijmegen).

Wordt vervolgd…

In mei stel ik je voor aan kunstenaar Suus Suiker. Dat is dan het laatste interview voor de zomerstop. In het volle vertrouwen dat het coronavirus ons leven dan niet meer in de greep heeft, ga ik op zoek naar nieuwe kunstenaars. 

© tekst Wilma Lankhorst 
© gebruik van de afbeeldingen met dank aan Ann Hoogendoorn.