De keramiekcollectie van Petra Demeyre is te zien tijdens
de komende Havenfeesten in Blankenberge (België). Geniet!
Petra Demeyere is de eerste Belgische kunstenaar in de rubriek Kunstenaar van de maand. Ik kwam haar en haar vissen tegen tijdens een bezoek aan Brugge. Nog even een steegje in voor we terug gaan naar Oostende was het idee. Op zo’n onbewaakt moment kom je vaak de meest verrassende dingen tegen. Samen met haar man runt ze een bouwbedrijf, maar Petra’s echte passie ligt toch ergens anders. Ze ging op zoek, ontdekte de vele mogelijkheden van klei en poëzie. Door deze bijzondere mix zo ontstaan prachtige dierfiguren. Om haar eerste solo-expositie nog een extra dimensie te geven ontwikkelde ze een heel eigen tekenstijl. Graag stel ik je voor aan de vormgever van de passie.
“Mijn passie & mijn creatie” uit gedachten & gedichten ontstaan.
Hof van Busleyden officieel geopend! foto Sophie Nuytten
Bourgondisch leven in
Hof van Busleyden @Mechelen
De Vlaamse stad Mechelen heeft er een nieuw museum bij: Hof van Busleyden. Het voormalige stadspaleis van de humanist Hieronymus van Busleyden is nu een museum. Hier wordt het verhaal van het Bourgondische Rijk en het Bourgondisch leven verteld en uitgebeeld. Een sterke vrouw speelt een hoofdrol in de geschiedenis van Mechelen. Margareta van Oostenrijk, de tante van Karel V, liet hier haar sporen na. Via een wandeling kun je nu zelf in Margareta’ s voetsporen stappen. Dompel je onder in je rijke geschiedenis en geniet daarna op een terras van het Bourgondische leven van nu.
4ewoensdag van de maand:rubriek Street Art & Graffiti
Ricky Lee Gordon (Zuid-Afrika) met zijn boodschap voor de planeet
The CrystalShipkleurtOostende
De eerste editie van het public art festival The Crystal Ship in Oostende was een groot succes. Zo groot zelfs dat de organisatie snel besloot er een jaarlijks evenement van te maken. 8 en 9 april 2017 was het zo ver. 18 Internationale street art kunstenaars hebben in de eerste week van april, straten en pleinen in de Belgische kustplaats verrijkt met muurschilderingen, stencils en ingenieuze letter kunst. In 2016 hebben ruim 50.000 mensen de wandel- of fietsroute gevolgd en dat smaakte naar meer. De organisatie en de burgemeester hebben een nieuwe ambitie: als eerste stad ter wereld de Top 50 van street art artiesten binnen de stadsmuren halen. Dat doel willen ze volgend jaar bereiken. Maar nu zijn er al bijna 40 top werken te zien in de stad en de buitenwijken. Volg de route van The Crystal Ship en ga op street art expeditie.
Kerst is in alle fasen van een mensenleven en in alle omstandigheden die hij ervaart een moment van reflectie. In de Westerse cultuur wordt kerst grootst gevierd en bezongen. Zo bouwen we een ‘Glazen Huis’ om de medemens te helpen. We organiseren voedselacties en waar gevochten wordt, is er even rust door het instellen van een ‘kerstbestand’.
Na Operation Market Garden (september 1944) keken veel Nederlanders uit naar een vredige kerst. Dat het die Hongerwinter anders liep, kun je lezen in de vele oorlogsdagboeken die er zijn geschreven. Deze dagboeken geven ons een kijkje in het privé leven van tieners, onderwijzers, huisvrouwen, winkeliers, burgemeester en artsen. Hier volgt een rondje kerst 1944 aan de hand van de oorlogsdagboeken van Trees Schretlen, Johanna Wycoff-de Wilde en Corrie ten Boom. Aangevuld met de ervaringen van de mannen van de 101 Airborne Divisie, Band of Brothers in de Belgische Ardennen.Vier maal Kerst 1944 ben je er klaar voor?
In de Vlaamse Westhoek ligt bij het plaatsje Vladslo een Duitse begraafplaats. Deze plek is wereldberoemd geworden door het beeld van ‘het treurende ouderpaar’. Wat begon als een persoonlijke zoektocht om het verlies van een zoon een plek te geven, monde uit in de creatie van een nationaal symbool. Käthe Kollwitz had 18 jaar nodig, dezelfde tijd als haar zoon op deze planeet leefde om zijn verlies een waardige vorm te geven. Nu trekt deze beeldengroep jaarlijks duizenden bezoekers naar de Vlaamse Westhoek. Ouders die troost zoeken bij het verlies van een kind, of familieleden die rouwen om een geliefde die in de oorlog is omgekomen. Een bewonderaar van Kollwitz liet na zijn dood zijn collectie schetsen, een oude brouwerij, geld en plannen na voor een expositie over haar werk. Het Gemeentebestuur van Koekelare zag de potentie en gaf opdracht tot de realisatie van de Käthe Kollwitz Toren in de oude brouwerij in het hart van de stad.
In 2015 herdenken vele Europese steden kunstenaar Vincent Willem van Gogh. Het is dan 125 geleden dat Van Gogh op 29 juli 1890 in het Noord-Franse Auvers-sur-Oise overleed. In Nederland, België, Frankrijk en Engeland hebben ruim 30 instellingen de handen ineengeslagen om Van Gogh massaal te eren. Bij onze zuiderburen is de stad Bergen (Mons) het episch centrum rondom de feestelijke Van Gogh viering. Bergen is in 2015 Culturele Hoofdstad van Europa (Mons2015) en trakteert haar bezoekers een jaar lang op een gevarieerd cultureel en culinair programma. Vóór de kurken van de fles gaan, nemen we eerst een kijkje in het leven dat Vincent in de mijnstreek rondom Bergen (de Borinage) heeft geleefd. Na vijf mislukkingen in zijn werkzame leven, werd Van Gogh in dit zwarte land als kunstenaar geboren. Om deze geboorte te ervaren, dalen we figuurlijk af in de nauwe mijnschacht, net als Vincent in het voorjaar van 1879.
Vanavond (26 juni 2014) komen de Europese regeringsleiders bijeen in het Belgische Ieper om de start van de Eerste Wereldoorlog te herdenken. Als wij aan deze strijd denken, is de veel gehoorde uitspraak: ‘wij waren neutraal’. Door deze keuze heeft het onderwerp geen serieuze kans gemaakt om onderdeel te worden van onze geschiedenislessen. Als we er met vrienden over praten, weet bijna niemand iets zinnigs te zeggen, simpelweg omdat we er te weinig van weten. Ondanks onze neutrale houding kwamen we tijdens een verblijf in de Achterhoek drie wetenswaardigheden op het spoor. Zo vonden we in Winterswijk een zeldzaam herdenkingsmonument van WO1, bezochten we op de grens van Beek en Elten de enige Duitse loopgraag van ons land, en gaf mijn tante me een foto van opa Willem als militair in WO1. Het bezoek aan de Achterhoek is de opmars naar een langer en uitgebreider bezoek aan de Vlaamse Westhoek. Maar we zeggen eerst A!
WO1 monument in Winterwijk We komen er bij toeval langs. We zijn op weg naar het NS station in Winterwijk om een OV-fiets te huren. Net voor het station staat een gedenkteken dat onze aandacht trekt. Op de steen staat: ‘Nederland neutraal 1914-1918’. Dat is bekend. Het aangrenzende informatiepaneel geeft meer informatie. Dit monument is in 1923 onthuld op initiatief van Winterswijk Belang, de voorloper van de huidige VVV. We lezen verder: Een monument ter herinnering aan de Grote Oorlog in ons land is zeer zeldzaam. Het oorspronkelijke monument was opgebouwd uit rode baksteen en voorzien van een fontein die in eerste instantie niet was aangesloten op het waternet. In 1926 beleefde Winterswijk een primeur, de fontein werd toen aangesloten op de plaatselijke watertoren waardoor ze werd aangesloten op het waterleidingnet. Hierna spoot ze alleen water bij bijzondere gelegenheden. Na de Tweede Wereldoorlog is het monument in de vergetelheid geraakt en lange tijd als bloembak gebruikt. In de periode tussen 2009 en 2012 is dit herdenkingspunt volledig gerestaureerd en in ere hersteld, inclusief een werkende fontein.
Loopgraven uit WO1 in Achterhoek Later op een terras in Aalten lezen we in het tijdschrift ‘Goed uit in de Achterhoek’ dat in het Bergherbos (Montferland) een deel van een loopgravenstelsel uit de Eerste Wereldoorlog opnieuw is ingericht. Het verhaal gaat dat de Duitsers in 1917 dit verdedigingswerk in het veel betwiste grensgebied rondom de Elterberg hebben aangelegd. Zij vreesden dat het neutrale Nederland zich alsnog bij de geallieerden zou kunnen aansluiten. Om een eventuele aanval over Nederlands grondgebied af te kunnen weren, bouwden onze oosterburen in het Bergherbos 84 bunkers en werd over een afstand van een ruime kilometer een loopgravenstelsel aangelegd. De loopgraven werden ontdekt tijdens een onderzoek naar de glooiingen in het natuurgebied. Natuurmonument beheert het bos en heeft opdracht gegeven om ze te restaureren. 50 Meter is nu uitgegraven en deels gereconstrueerd, ze liggen klaar voor je verkenning.
De behulpzame wandelaar Als we een dag later gaan wandelen in het Montferland hebben we het tijdschrift bij ons. In het bewuste artikel staat dat wandelpaden langs de reconstructie leiden. We parkeren onze auto in Beek bij uitspanning ’t Peeske en bekijken de wandelkaart. We hebben de keuze uit een blauwe, rode, paarse en de ‘Nordic walking’ route. Nergens staat een verwijzing naar de door ons gezochte oorlogslinie. We spreken wandelaars aan die de langste route hebben gelopen, zij hebben niets gezien op deze tocht. Omdat de blauwe route voor een groot deel samenvalt met de rode kiezen wij voor de meest afwijkende optie: de paarse route. Na ruim een uur zijn we terug bij het uitgangspunt, de linie ligt ook niet op dit traject.
Zullen we toch de blauwe nog even proberen? Al lopend, spreek ik een wandelaar aan. Hij woont in dit gebied en weet wat wij zoeken. Hij is erg enthousiast over de recente reconstructie en vertelt ook over de ijzeren grenspaal met een handgranaat erop. Ja, hij kan ons wel vertellen hoe we er bij kunnen komen, nee niet via deze blauwe route. Wij blij, terug naar de auto en we rijden vanuit Beek naar Elten. Op de grens ligt een druk bezocht benzinestation. Daar parkeren we onze auto in de hoek van de parkeerplaats Vanaf deze plek lopen we het bos in, na 200 meter zien we de loopgraaf aan onze rechterhand.
Op patrouille De reconstructie is nog kakel vers. De ijzeren paal met de handgranaat (kunstwerk van gevonden ijzer in dit gebied) staat er wel. Van het informatiebord staat er alleen het omhulsel. Het informatieve deel ontbreekt nog. De 50 meter loopgraaf is met behulp van palen en planken opnieuw ingericht. We staan oog in oog met een deel van het enige Duitse loopgraafstelsel in ons land uit de Eerste Wereldoorlog. Als je over de richel loopt en over de rand van de loopgraaf kijkt, kun je met de lens van de fototoestel hetzelfde beeld vangen dat de soldaten in 1917 hadden: vanuit de bosrand kijk je vrij over het lager gelegen weiland. We lopen door de loopgraaf en pakken daarna nog een stuk van het niet herstelde stelsel mee. Als wij ‘patrouille lopen’ is rustig en vredig in het bos. De vogels fluiten en de droge bladeren knisperen onder onze wandelschoenen.
Oorlogslinie WO1 – Bergherbos – Montferland
Startpunt bij parkeerplaats benzinestation grens Elten op weg naar Beek (Montferland)
Via de site van Omroep Gelderland kun je zien hoe de restauratiewerkzaamheden zijn verlopen. Meer weten over WO1? NTR-NPS heeft (van 5 april tot 7 juni jl.) de documentaire ‘de dagboeken ’14- ‘18’ uitgezonden. Tot 7 juli a.s. kun je via programma gemist nog enkele afleveringen terugkijken. Klik hier om een aantal bijzondere verhalen te lezen zoals: Wie was Mata Hari, en wat deed Anthony Fokker in de Eerste Wereldoorlog?
Mijn schoonmoeder vertelde ons dat er tussen 1914 en 1918 ruim 1 miljoen Belgische evacues in ons land verbleven. Een deel van onze zuiderburen woonden tijdelijk in de Brabantse Peel o.a. in het geboortehuis van schoonmama in Westerbeek.
Willem Brunsveld (1893 – 1960)
’s Avonds bij de koffie en krentewegge laat mijn tante me de foto van opa Willem (1893-1960) in uniform zien.
“Wist je dat niet dat opa Willem tijdens WO1 in het leger diende”, vraagt de tante.
Nee, dit stukje familiegeschiedenis is nieuw voor me.
En zo komen we tot de ontdekking dat zowel Martin als ik in de familie lijntjes hebben met WO1. En nu op naar de Vlaamse Westhoek, op naar Ieper en Diksmuide, op naar de Vlaamse Velden.
Wil je meer weten over de Last Post ceremonie in Ieper, lees dan hier verder.
