Bremen reiscolumn 1

Het is zondagochtend, Carnavalszondag. De zon stuurt haar eerste warme voorjaarsstralen naar onze ontbijttafel. De koffer staat gepakt in de gang, na deze maaltijd vertrek ik voor vier dagen naar Bremen. Ik kijk uit naar een rustige treinreis van circa viereneenhalf uur en de beloofde tentoonstelling van Emile Bernard in de Kunsthalle in Bremen. E-reader mee en het laatste literaire juweeltje van de hand van Herman Pleij met als titel ‘Botte Hollanders’.

Meisje met tijgerstaart
Op het station van Nijmegen is het op dit vroege uur al gezellig, iemand speelt op de buiten piano in de stationshal en passagiers in allerlei carnavaleske creaties lopen over de perrons. Sommige uitgelaten gasten drinken op dit vroege uur bier in plaats van koffie. Een Engels sprekende student, gekleed in zwembroek, met blote benen in de vrieskou, rent op perron 1 naar de trein richting Den Helder. Hij komt er nog net op tijd achter dat hij naar perron 35 moet voor de trein met bestemming Maastricht. Zijn lichtblauwe handdoek wappert als een Batman-cape achter hem aan. Op de roltrap word ik ingehaald door een meisje in een tijgerpak, ze heeft een roze strik in haar krulstaart. Haar vriend draagt een gouden hoedje met glitters.

Meisje met zilveren vleugels
Dan rijdt mijn trein voor. Ik stap in en zoek een zonnig plekje aan het raam. Schuin tegenover mij bezetten een matroos met een ‘gottic meisje’ de vierzitter. Zodra de trein begint te rijden doezelen ze in. Ik begin in ‘Botte Hollanders’ en ontmoet op mijn reis allerlei bijzondere types. In de gang van mijn coupe draaft een hyper actief ventje steeds heen en weer. Diego wordt over twee weken zeven en weet van geen ophouden. Engels sprekende twintigers lokken hem steeds weer uit de tent. Hij fluit, gaat op zijn kop staan en rent als een blindganger door de gang met hun gebreide muts over zijn hoofd en ogen getrokken. Ze nemen foto’s van hem met een Polaroidcamera, direct klaar en lachen maar. Op station Almelo zie ik meisjes met zilveren vleugels en een kleuter uitgedorst als wandelende banaan. Als we station Hengelo naderen zegt de NS-omroeper: “Wie niet naar Duitsland wil, moet hier uitstappen, Wer nicht nach Deutschland will, muss hier aussteigen. If you do not want to travel to Germany, you have to get out of the train here”. De Engelse passagiers lachen besmuikt bij het horen van deze oproep. Hoe zo ‘Botte Hollanders…?’

Wilma Lankhorst met de Deutsche Bahn  op weg naar Bremen, wordt vervolgd!