Focus Simone Scholtens
3e woensdag van de maand: rubriek vrouwelijke kunstenaars: deel 4
Nieuw in dit eerste lustrumjaar van mijn kunstblog zijn de vaste rubrieken op woensdag. Naast De Stijl en mijn ontdekkingen van hedendaagse niet-Westerse kunst, stel ik je iedere derde woensdag van de maand voor aan een vrouwelijke kunstenaar. Aan de hand van 7 vragen, maak je kennis met bekende en (misschien wat) minder bekende artiesten. In deel vier stellen we scherp af op het fotografisch oog van Simone Scholtens
Waar liggen je wortels en hoe zou je het gezin willen omschrijven waarin je opgroeide?
Simone Scholtens: in 1964 geboren in Nijmegen. In ons grote gezin met zeven kinderen was veel ruimte voor persoonlijke ontwikkeling. Van moeders kant zit de creativiteit in het bloed, van vaders kant de intellectuele vorming en liefde voor kunst en klassieke muziek. Mede door het Montessori onderwijs werd de basis gelegd voor vrije expressie. Al jong knutselde ik veel, we hadden een kast vol met spelletjes en speelden veel in het bos. Daarnaast heb ik de bibliotheek wel drie keer leeg gelezen.
Kun je iets vertellen over je artistieke vorming?
Met 14 jaar oud volgde ik op de Lindenberg een cursus fotografie bij Jan van Teeffelen. Van het eerste bijbaantje kocht ik een Pentax ME, ging daarmee experimenteren. Jaren later ben ik begonnen aan de vakopleiding fotografie in Apeldoorn. Deze heb ik niet kunnen afmaken wegens tijdgebrek en door nieuwe carrière ontwikkelingen als bedrijfskundige. Deze vakopleiding is wel de aanleiding geweest om de creativiteit in de fotografie verder te ontwikkelen. Ik vind mezelf deels autodidact. Eén van mijn zussen is ook kunstenaar. Zij heeft mij ooit op reis geleerd om te kijken, kijken en nog een keer te kijken. Om vooral ook de details te zien. Dit was in een natuurgebied aan de westkust van de USA. Ik reis graag en regelmatig naar zéér uiteenlopende bestemmingen. Tijdens mijn reizen, bezoek ik graag musea en tentoonstellingen. Niet alleen van fotografie, juist ook van andere kunstvormen. De Biënnale in Venetië is één van de favoriete uitstapjes.
Wie of wat inspireert je het meest in je artistieke werk en waarom?
Zowel reizen, kunst, de natuur en ontmoetingen met verschillende soorten mensen, waaronder kunstenaars, zijn een bron van inspiratie. Toen ik het fotoproject over klimaatverandering bedacht, was nog bijna niemand met dat thema bezig. Ik kom al sinds 1990 in Poolgebieden en hoorde daar regelmatig over de gevolgen van klimaatverandering. In de zomer van 2006 heb ik het fotoproject over klimaatverandering bedacht. Ik zat letterlijk op een gletsjer in Groenland en ben het thema vanuit daar gaan vormgeven. De creativiteit komt dan van pas en ook het zakelijke en organisatorische, hoe je een fotoproject opzet. Daarvoor had ik nog nooit foto-exposities georganiseerd, wel aan groepsexposities meegedaan met foto’s van Antarctica. In datzelfde najaar van 2006 kwam Al Gore met zijn film “An inconvenient truth” uit. Serendipity* wordt dat ook wel genoemd.
(*de eigenschap om bij toeval leuke ontdekkingen te doen, of zo’n leuke ontdekking zelf).
Hoe ziet een werkdag er voor je uit?
Op dit moment werk ik fulltime als docent en business development manager aan de HBO- Amsterdam International Business School. Atelierdagen staan niet wekelijks op de agenda.
In de vrije tijd ben ik actief met kunst, exposities en aanverwante zaken zoals het thema klimaatverandering en duurzaamheid. Tijdens mijn reizen neem ik de tijd voor fotografie, om daar lokaal mooie series te maken. In het hoofd rijpen al diverse ideeën voor nieuwe fotoprojecten, die de komende periode uitgekristalliseerd gaan worden. Ik kan nu alvast zeggen: wordt vervolgd!
Heb je aan een expositie mee gedaan of een boek gepubliceerd?
In combinatie met het fotoboek ‘Groenland: één beeld zegt meer dan duizend woorden’ zijn verschillende exposities georganiseerd. De eerste solo-expositie was in Parijs en later op de klimaattop in Kopenhagen (2010). Ook in verschillende Nederlandse plaatsen was het werk te zien zoals in Den Haag, Rotterdam en meerdere malen èn op verschillende locaties in Amsterdam en Groningen. De laatste tentoonstelling van de klimaatserie was bij het KMNI in de Bilt te zien. Dit was tegelijkertijd ook een mooie symbolisch afsluiting van dit fotoproject met als thema bewustwording over klimaatverandering.
Alle foto’s in het boek zijn puur natuur en volledig authentiek. Ze zijn zonder ingrepen van fotobewerking programma’s gemaakt. Ze zijn als kunstwerken bedoeld en hangen nu op meerdere plekken in Nederland, België, Frankrijk, Italië en Canada.
Het boek is helaas uitverkocht, sommige foto’s uit deze serie, zijn in beperkte oplage nog te koop via mijn website. Ze zijn allen gesigneerd en genummerd.
Welk tentoonstelling heb je recent bezocht? Waarom zou je mij een bezoek hieraan willen aanraden?
Als fotoliefhebber is de expositie ‘De verliefde camera van Ed van der Elsken‘ in het Stedelijk museum in Amsterdam van harte aan te bevelen. Ga dan gelijk langs bij FOAM en Huis Marseille. En laat je verrassen door kleine exposities, kunstbeurzen, er is veel te zien en te doen in Nederland. Je kan er iedere dag mee doorbrengen, zoals Wilma dat doet’. Als het even kan ga ik jaarlijks naar Parisphoto in Parijs En zo mogelijk iedere twee jaar naar de Biënnale in Venetië.
Oh ja, vergeet de Hollandse luchten niet!
Dat zijn unieke schilderijen.
Simone’s motto: Het leven is als een schilderij wat je zelf samenstelt.
Welke film of toneelstuk zou je me willen aanbevelen en waarom?
IK zou graag twee films willen voorstellen. Ten eerste Before the flood, de film van National Geographic met Leonardo di Caprio, die ook zeer betrokken is bij klimaatverandering. Deze film laten we ook aan onze studenten zien. Ook de film “Human the movie” is indrukwekkend, deze is van Yann Arthus-Bertrand, een bekende Franse fotograaf. Daarnaast vind ik de toneeluitvoering van het boek de Fountainhead van Ayn Rand geweldig. Iedere kunstvorm zet aan tot denken.
foto: Simone Scholtens met kunstenaar Ai Weiwei bij Foam in Amsterdam
Mijn relatie met de kunstenaar
De stad waarin de levenspaden van Simone en mij elkaar kruisten was Breda. In de laatste fase van mijn studie aan het NWIT (nu Nationale Hogeschool voor Toerisme en Verkeer) werkte ik tevens aan dit instituut als stagecoördinator. Simone was één van de vele eerstejaars stagiaires die een stageplek zocht. Vóór ik haar een passende plek kon aanbieden, had ze deze zelf al gevonden … En natuurlijk in het buitenland. En daar ging ze, reislustig als ze toen al was. Na mijn afstuderen verloor ik haar tijdelijk uit het oog. Door onze betrokkenheid én bevlogenheid voor deze planeet, kruisten onze wegen elkaar opnieuw. Simone presenteerde haar prachtige fotoboek en ik schreef met vier anderen het handboek ‘Duurzaam toerisme, doe je zo! In haar geboortestad en mijn huidige woonplaats Nijmegen, hebben onze paden elkaar, zich vreemd genoeg, nog niet gekruist.
Wordt vervolgd…
woensdag 17 mei 2017 maak je op dit blog kennis met de kunstenaar Dorien Plaat.
© tekst Wilma Lankhorst © Foto’s met dank aan Simone Scholtens