3e woensdag van de maand - Rubriek 7 vragen aan
Deel 1 Maak kennis met …
Zingende kunstenaar Monique Wolbert
Nieuw in dit eerste lustrumjaar van mijn kunst- en reisblog zijn de woensdagen met een vast thema. Naast het eeuwfeest van De Stijl en mijn ontdekkingen van niet-westerse kunst stel ik je iedere derde woensdag van de maand voor aan een vrouwelijke kunstenaar. Aan de hand van 7 vragen, maak je kennis met bekende en (misschien wat) minder bekende creatieve geesten. De primeur in deze rubriek is voor Monique Wolbert, schilder, beeldhouwer en (jazz)zangeres.
1. Waar liggen je wortels en hoe zou je het gezin willen omschrijven waarin je opgroeide?
Monique Wolbert: Mijn wieg stond in het Twentse Denekamp. Hier ben ik eind december 1959 geboren. Begin jaren zestig verhuisde ons gezin na een korte tussenstop in Keijenborg naar Hengelo (Gelderland). In dit groene dorp in de Achterhoek woon en werk ik nog steeds.
In ons gezin was volop ruimte voor muziek en creativiteit. Mijn vader was architect en in de vrije tijd speelden mijn ouders samen in een bandje. Uit mijn kinderjaren herinner ik me dat ik samen met mijn broers en zusje, vaak stiekem op onze bedden stond te springen en dansen als er visite was, de drank vloeide en vader speelde op de accordeon. Ook zongen we als kinderen veel samen met mijn ouders.
Toen het op een beroepskeuze aankwam, gaven mijn ouders er de voorkeur aan dat ik een ‘reguliere’ in plaats van een artistieke opleiding zou gaan volgen. Ik heb een aantal jaren mee geloot voor de studies medicijnen en diergeneeskunde. Dit met het idee dat je toch vooral iets goeds moet doen met je leven. Keer op keer werd ik uitgeloot en zo kwam ik toch op de bestemming die ik zelf graag wilde: een plekje in de wereld van kunst en muziek.
2. Kun je iets vertellen over je (kunst) opleiding(en) en/of je artistieke vorming of ben je autodidact?
Het antwoord op deze vraag, vind ik altijd lastig.
Ik heb de oriëntatie en vooropleiding gevolgd aan de kunstacademie in Arnhem. Nadat ik was aangenomen, heb ik door allerlei omstandigheden voor een meer zelfgekozen ‘samen gesprokkelde opleiding’ gekozen. Ik heb jarenlang schilderlessen gevolgd bij Ingrid Kaandorp en beeldhouwlessen gehad van Adriaan Seelen.
3. Wie of wat inspireert je het meest in je artistieke werk en waarom?
Mijn inspiratiebronnen zijn mijn innerlijk…
en de ‘mimieken’ van mensen om me heen.
De ‘uitwisselingen’ van mensen onder elkaar, de spelletjes, de reacties.
De onderliggende gevoelens.
Als het werk af is, zie ik vaak wat er op dat moment in mijn binnenste speelde.
Dan zie ik ook de sporen van de worsteling, het zoeken naar de balans tussen enerzijds de dienende mens, de helper en de totaal obsessieve, asociale mens die ik vaker wil zijn. In de laatste gemoedstoestand kan ik me beter concentreren op de dingen waar ik goed in ben.
4. Hoe ziet een atelier/werkdag er voor je uit?
Dat is heel verschillend.
Na een korte meditatie en wandeling in het bos met mijn hond ga ik naar mijn atelier in onze tuin. Passend bij de stemming van de dag kies ik hier voor een muziekstuk, of voor stilte. Al naargelang mijn gemoedsrust of de ‘inspiratie’ werk ik, zing ik, scheur ik, plak ik, schilder ik of beeldhouw ik me door de uren. Het creatieproces kan dagen soms weken duren.
5. Heb je ooit een prijs gewonnen en/of mee gedaan aan een expositie of een boek gepubliceerd?
Ik ben meerdere malen genomineerd voor een prijs en heb verschillende solo- en/of groepsexpositie gehad. De tentoonstellingen waren zowel in het binnen- als buitenland. Een selectie van mijn werk was onder andere te zien bij Voorhuis in Doetinchem, het Raedthuys in Lochem en bij het Marlou Kursten van De Casteelsche Poort /Museum Wageningen.
Mijn werk en het atelier zijn jarenlang onderdeel geweest van de kunst-10-daagse in de Gemeente Bronckhorst .
Mijn eerstvolgende buitenlandse expositie is in Hermosillo in Mexico.
Er is ook een boek over mijn werk gepubliceerd. Een solo-boek met als titel ‘Monique Wolbert 2000 -2013’ Hiervan zijn nog maar enkele exemplaren te koop, exclusief in mijn atelier. Recent verscheen het boek ‘Kunst in de Achterhoek’. Hierin staat een hoofdstuk over mijn werk.
Deze publicatie is te koop bij de verschillenden musea in de Achterhoek.
6. Welk museum heb je recent bezocht en waarom zou je mij een bezoek aanraden?
Ik was onlangs in Zuid-Frankrijk en ontdekte daar in een klein plaats een prachtig museum Musée d’art moderne de Ceret.
Voor mij was dit een echte ontdekking. Het is een fantastisch museum met zomaar een prachtige collectie van veel ‘groten’ uit de twintigste eeuw. Daar zag ik onder andere werk van Picasso, Braque, Gris, Chagall, Matisse, Miró en Tàpies.
In ons eigen land staat met stip ons ‘eigen’ Kröller Müller boven aan op mijn lijst. Hier ontdek je steeds weer geweldige combinaties van binnen- en buitenkunst. Ik vind de collectie van dit museum erg mooi en inspirerend. Als kind kwam ik er al en ik herinner me dat ik toen al helemaal weg was van de wereld van Jean Dubuffet. Zijn Jardin d’émail mag je aanraken, je mag er op lopen en in spelen.
In opdracht van het Kröller Müller Museum heeft deze Franse kunstenaar de tuin van emaille ontwikkeld. Iedereen die dit museum heeft bezocht, zal zich deze witte tuin met zwarte lijnen herinneren. Jong en oud spelen op de witte golven van Dubuffet. Wie de kunsttuin betreedt, voelt zich direct deel van een andere wereld (WL).
foto boven: Jardin d'émail © Jean Dubuffet coll. Kröller Müller Museum
7. Welk boek, film of festival zou je me willen aanbevelen en waarom?
Een echte aanrader vind ik het boek ‘ Dina’ en de hele trilogie waartoe het behoort van de auteur Herbjorg Wasmo. Dina is de sterke onafhankelijke vrouw.. echt zo sterk. Ze gaat steeds over grenzen. Ondanks dat haar grenzen voor mij soms te ver gaan, laat ik me graag inspireren door zulke ‘dijken van vrouwen’. Ik heb het boek al drie keer gelezen en ga het vast nog eens lezen.
Mijn relatie met de kunstenaar
Mijn eerste contact met Monique Wolbert gaat terug naar de middelbare school. We zaten vanaf het eerste jaar bij elkaar in de klas en zijn sinds die tijd vriendinnen. Monique bleef met al haar activiteiten en later met haar gezin in de Achterhoek. Ik verhuisde op mijn 18e naar Leiden, maar de band bleef. Ik heb enorme bewondering voor het lef, de moed én de creativiteit van Monique en was dan ook heel blij dat ik een enkele jaar geleden een echt Wolbert mocht kopen. Als ik naar mijn ‘No more blues’ kijk, is het alsof ik Monique hoor zingen. Onze lange vriendschap was voor mij de reden om Monique Wolbert de primeur te geven in deze nieuwe rubriek op mijn kunst- en museumblog.
Wil jij het werk van Monique Wolbert in 2017 zelf zien?
Vanaf 3 februari 2017 is een selectie uit het werk van Monique Wolbert te zien in MO – Museum Ootmarsum.
Op 19, 20 en 21 mei 2017 kun je echte Wolberts zien tijdens Huntenkunst in Ulft Dit kunstevenement viert dit jaar haar 25ste editie.
Als je mijn Facebook pagina leuk vindt, blijf je ook actief op de hoogte van het laatste nieuws rondom Monique Wolbert
wordt vervolgd…
woensdag 16 februari 2017
maak je op dit blog kennis met de Nijmeegse kunstenaar Doro Krol.
© tekst Wilma Lankhorst @ foto’s met dank aan Monique Wolbert en Jardin d’émail via Kröller Müller Museum