– nieuwe rubriek –
Lang dacht ik: “Ik houd het wel vol in deze coronatijd.” Dagelijks wandelen, veel lezen, Zoomen, afleiding en inspiratie zoeken in kunst en cultuur. En dan heel onverwachts, komt de dag waarop je niet meer (verplicht) wilt wandelen en/of lezen. Comfortabel in een gemakkelijke stoel kwam de vraag op: “Hoe zou het gaan met de kunstenaars die ik sinds 2017 volg in de rubriek ‘Kunstenaar van de maand’?”
En zie, een nieuwe rubriek is geboren: ‘Kunstenaar in coronatijd’. De eerste kunstenaar waar ik contact mee heb gezocht is jazz zangeres, schilder en beeldend kunstenaar Monique Wolbert.
Welke artistieke wensen en dromen heb je voor 2021?
Monique Wolbert: “Ik heb de wens om mijn atelier en het terrein er achter aan te passen en te verbouwen tot een nieuwe energieneutrale, leeftijdbestendige woon- en werklocatie. Dit plan nodigt me nu uit tot opruimen, uitmesten en vereenvoudigen. Straks volgt er nieuw werk (grote verrassing…). En dan ook weer lekker (samen) muziek maken en kleine gezelschappen uitnodigen. Mijn dromen zijn niet (meer) zo ambitieus. Meer in de trant van gewoon lekker doorgaan eigenlijk.”
Hoe is het om kunstenaar in coronatijd te zijn?
“De evenementen vallen weg, de beurzen zijn er niet, alle geplande exposities zijn geschrapt. Dat vond ik in eerst instantie zo gek nog niet. Ik werk eigenlijk het liefst alleen in mijn atelier.
Heerlijk zo’n lege agenda, nog meer focussen en intensief werken. En ondertussen yoga beoefenen zodat ik mijn docent examen zou halen”. (lachend) “Dat is ook gelukt!”
“Ondertussen zijn we bijna een jaar verder en moet ik bekennen dat ik de ‘reuring’ mis.
Ik werk nog steeds, bijna altijd met plezier. Maar ik merk nu toch dat zelfs ik graag naar een beurs zou gaan. En dat zegt veel…!!.
En ik zou dolgraag weer met mijn jazzband willen repeteren en weer kunnen optreden in kleine kroegen.”
“Gelukkig maak ik, volledig binnen de coronaregels, eens per week nog wel muziek met gitarist Everhardt. We noemen het DjeZZes, dat is jazz met z’n tweeën.”
Wat mis je t.a.v. je werk het meest in deze periode?
“Ten aanzien van het werken pur sang, mis ik eigenlijk niet veel. Ik ben gewend om alleen te werken. Normaal gesproken komt er nog wel eens iemand binnen lopen voor een kop koffie. Dat is nu natuurlijk minder het geval. Soms voelt dat wat kaal, maar het is niet erg voor mij.
Wat ik wel echt mis is me oriënteren op en het kopen van verf, papier en andere materialen op locatie. Ik wil de materialen altijd voelen en ruiken en de kleuren zien in een winkel. Omdat ik nu online bestel, ervaar ik met grote regelmaat dat ik niet de ideale spullen in huis heb.”
“Een ander punt is dat je een mooie lijn van werken hebt en die hangen nu ergens. De doeken worden niet gezien en dus op die plekken ook niet verkocht. Ik heb zelf nog wel een (succesvolle) verbouwingsverkoop gehouden met het oog op de aanstaande verbouwing van mijn atelier. Verder is het wel heel stilletjes.”
Hoe ziet je werkdag er nu uit?
“Niet veel anders dan anders. Ik doe elke dag een half uurtje yoga na het ontbijt, ga dan een uur wandelen met de hond en begin mijn ‘klusdag’ pas zo rond 11 uur in mijn atelier. Ik werk zolang ik zin/energie heb. Dat varieert. Soms ben ik er te vinden tot s’ avonds laat en soms houd ik het al gezien aan het eind van de middag. Daar komt bij dat het licht van november tot februari ook niet ideaal is. Deze situatie nodigt me uit tot verdieping, bijvoorbeeld door het lezen van mooie boeken of door yoga en meditatie.”
Heeft de coronaperiode je geïnspireerd tot ander werk?
“Corona als ziekte niet. Maar je kunt het gevoel, de gedachten er aan niet uitschakelen, het eindeloze en nu wat moedeloze. Dit soort gevoelens en hoop, neem je mee in je geest en in je lijf. Je merkt dat je een onderwerp als ‘the unbearable lightness of being’ (dit was het thema voor een van mijn expo’s begin 2020) in een ander licht gaat zien. Of een ‘before they asked us to pay the bill’ gezongen door jazzpianist Diana Krall, krijgt een hele andere lading. Ik heb vandaag aan een schilderij gewerkt waarbij de titel ‘tired bus station’ naar bovenkwam. Het lijkt alsof de dames met een vermoeide blik zitten te wachten, maar op wat? Dan kijk ik er na en dan zie ik het: Geïnspireerd of moet je zeggen ‘gevangen’ door corona?”
Heb je online een museum bekeken of een theater- of muziekvoorstelling gevolgd? Wat zou je me aanraden?
“Ik heb de totale Puccini-reeks (door Chazia Mourali) gezien. Erg boeiend!
Maar ergens bekruipt me ook het gevoel “wat zijn vaak virtuoze meesters toch vaak akelige mensen”. “Ik denk dat ik te aardig ben om virtuoos te zijn?”
“In mijn eigen ‘televisie bibliotheek’ staan verschillende programma’s over architectuur en schilderkunst. Het wereldbeeld, de werkwijze en de ontwerpen van Australische architect Richard Leplastrier (1939) hebben me geraakt. Ze zijn ook heel inspirerend met het oog op onze eigen aanstaande verbouwing. Natuurlijk leven, mooie simpele oplossingen. Niets arrogants: prachtig!”
Ondersteboven van Pina
“En waar ik echt ondersteboven van was? De film/documentaire ‘Pina’. Deze film gaat over een zeer intrigerende Duitse choreografe die haar dansers aanzet om het beste uit zichzelf te dansen en voluit te leven. Het is heel mooi om te ervaren dat je je ook door ‘dans’ kunt laten inspireren om te schilderen en voor andere kunstvormen. Net als Pina Rauch schaamteloos op zoek naar de randjes, op zoek naar de waanzin. Inspiratie voor het leven! Zeker ook in deze coronatijd. Je kunt juist nu verder gaan, dieper gaan, stiller worden. En (andere) inzichten krijgen. Ik realiseer me dat ik dit vanuit een luxe positie verwoord.”
Heb jij een favoriete vrouwelijke kunstenaar? Zo ja wie?
“Met het oog op de vraag hier boven zeg ik nu: Pina. Omdat zij als choreografe, een rasechte kunstenaar én levenskunstenaar was.”
Na een korte stilte…
“Als je me deze vraag voor Pina gesteld, dan had ik Frida Kahlo gezegd”.
Link naar film Pina Rauch
Heb je al plannen voor het exposeren van je werk in 2021?
“Nog niet. Ik zou vorig jaar naar een mooie kunstbeurs in Leipzig gaan. Maar die gaat ook in 2021 niet door. Go with the flow. In ieder geval gewoon thuis bij mijn in (misschien mijn nieuwe) atelier.”
© tekstbewerking Wilma Lankhorst
© gebruik van de afbeeldingen met dank aan © Monique Wolbert.
Meer lezen over het werk en de inspiratie van Monique Wolbert? Klik dan hier.
Via deze link, kom je direct op de website van Monique Wolbert.
Abonnees van NPO Start kunnen hier de Close up documentaire bekijken over Richard Leplastier.
Ook op NPO Start is Chazia Mourali hier te volgen in het spoor van Puccini.
Wordt vervolgd
In de volgende uitgave van Kunstenaar in coronatijd is het woord aan Doro Krol.